Αδιάθλαστη

Αδιαμοίραστη και αδιάθλαστη παραμένω και το ξέρω. Καταφεύγω στη σιωπή κλείνοντας μέσα μου όσο μπορώ περισσότερα. Μνήμες, λόγια, βλέμματα.

Πονάω. Δεν υπάρχει τρόπος και λόγος.
Αφήνω μόνο λίγο φως να διαπεράσει από τη χαραμάδα της μπαλκονόπορτας. Το ρολόι απέναντί μου συνεχίζει να κάνει τον ίδιο θόρυβο. Το τηλέφωνο χτυπάει. Άστο να χτυπάει... Τικ Τακ... το ρολόι. Ε και; Παραμένει εδώ το ίδιο συναίσθημα. Το μόνο που άλλαξε είναι η νύχτα που κρεμάστηκε στον ουρανό. Έξω όλα ίδια.
Εδώ όμως, μέσα απο αυτά τα γράμματα, στις λέξεις που σχηματίζονται και που φωνάζει η σκέψη, είμαι εγώ. Το κορίτσι που κλαίει και φοβάται. Που σκορπάει ασύστολα αγάπη, αδιάθλαστη στις καρδιές των ανθρώπων. Που αρνήθηκα με αδιαλλαξία τις ιδέες μου και τα θέλω μου... Τι θέλει η ζωή απο μένα και με κουράζει τόσο; Ποιά μοναξιά με κρατάει από τον αγκώνα να μην φύγω; Μύρισε ο αέρας σκόνη. Φύσηξε πάλι μέσα μου και ξεσήκωσε θύελα. Με κρατώ να μην πέσω. Ανέβηκε ο κόμπος στο λαιμό και το βάρος στα στήθια με κάνουν να κλαίω. Δεν μπορώ να αναπνεύσω.... Σε παρακαλώ ψυχή μου μην κλαίς...Κρυώνω. Στέγνωσαν τα δάκρυα μου πριν προλάβω να τα σκουπίσω. Φοράω τη μάσκα μου και χαμογελώ....

[photo found in deviantart]

Σαν το νερό...

Πόσες φορές θα πετάξω ότι όμορφο ζω; Το νερό ξεπλένει τα πάντα. Έλαμψε το αστέρι αλλά ξεχύθηκε μέσα μου φωτιά. Αποκάλυψη! Σύγκρουση! Για άλλη μια φορά παλεύω να κρατηθώ να μην ουρλιάξω. Να ακούσω τη φωνή μου να τρέμει και να προστατέψω το εγώ μου. Πατούσα στα χνάρια του τυφλά. Αφέθηκα στην αγκαλιά του σιωπηρά. Με σκότωσε ο έρωτας.. με έσβησε. Ας τρέξει ο χρόνος σαν το νερό να καθαρίσει το αίμα που έσταξε. Στη fontana di trevi θα ευχηθώ για σένα, να βρεις την ευτυχία...τα δάχτυλα στο έχε γειά. Για σένα....

[photo by emmortal]

Listen " Traveling wilburys anything you want"

Δύο φλόγες αναμμένες...

Καταφέραμε να κρατήσουμε αναμμένες δύο φλόγες. Δύο κεριά που λιώνουν χωρίς να ξέρουν πόσο ακόμα θα κρατήσει η φλόγα. Δεν είναι αυτό το ζητούμενο όμως, έτσι δεν είναι; Έρωτας, πάθος και πόθος σε χρώμα κόκκινο. Μάτια που κοιτούν τ' αστέρια και ονειρεύονται. Απροσδόκητες ιστορίες και ευκαιρίες. Από τη μια πλευρά να χαίρεσαι και να μην θες να τελειώσει και από την άλλη να ξέρεις ότι σίγουρα θα υπάρξει τέλος. Βασανιζόμαστε, παλεύουμε να βρούμε άκρες. Να βρούμε ζωή και να ταξιδέψουμε στο όνειρο. Έρωτας είναι το ξέρω. Μαλώνω με μένα που σε αφήνω να τρυπώσεις στα όνειρά μου και να γίνεις ένα με αυτά. Που η σκέψη μου γράφει το όνομά σου, χαραγμένο, στάζοντας αίμα από την πίεση. Αγάπη άπειρη σαν τα’ αστέρια τ’ ουρανού. Γράφω για να πω τα συναισθήματά μου. Δεν έχω που αλλού να τα πω. Να τα μοιραστώ. Ποιος θα καταλάβει; Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς την επίδραση του ηλιακού σου άνεμου πάνω μου. Το μαγνητικό μου πεδίο τρελαίνεται με κάθε επαφή σου και κάθε τόσο γυρνάω γύρω γύρω σαν ένα μικρό και ανόητο παλσάρ. Ότι και να κάνω σε σκέφτομαι.

[photo by emmortal]

Μόνο .... όταν από τον Βασίλη Βαθύαλο

Η ζωή έχασε τη γλυκιά της τη γεύση
Και το μυαλό πια έπιασε πάτο.
Όλα έχουν πάρει το δρόμο τους
μα η πορεία θα είναι υπέροχη μόνο...
Όταν θα τη χαρακτηρίζει η ασφάλεια.
Η ψυχή ούρλιαξε στην οργή της
Και τα μάτια πια έξω απ’ τα όρια.
Όλα κοιτάζουν το στόχο τους
μα η νέα αρχή θα είναι εξαίσια μόνο...
Όταν θα τη χαρακτηρίζει η αξιοπρέπεια.
Το μυαλό γέμισε με σκοτωμένο αίμα
Και το χέρι πια σταθερά Απλωμένο.
Όλα έχουν δικαίωμα για αίσια έκβαση
μα ο κόσμος μας θα λάμψει μόνο...
Όταν θα τον χαρακτηρίζει η αλήθεια.

[vathyalos blog]

Βασίλη πόσο πολύ μίλησαν στην ψυχή μου αυτές οι λέξεις;
Ασφάλεια... Αξιοπρέπεια... Αλήθεια...
Με ρώτησες αν αναπνέω... μου κόπηκε η ανάσα αλλά αλήθεια σου λέω σήμερα πήραν αέρα τα πνευμόνια μου.
Όχι δεν φοβάμαι το πάθος.. Φοβάμαι όμως την αλήθεια.

[photo found in deviantart]

Πάθος της ψυχής

Το πάθος της ψυχής ειναι η αλήθεια μας, ειναι καλό να το φοράμε. Ο πόνος του μας ταλανίζει το κορμί. Μ' αν δεν το νοιώσουμε, μεσ' το πηγάδι του θανάτου αιώνια θα ζούμε..... Έτσι και εγώ το αποφάσισα. Νοιώθω κάθε τι που μπορεί να μου δώσει αξία σ' αυτή τη ζωή. Τα ψεύτικα χαμόγελα τι μπορούν να προσφέρουν αφού το φεγγάρι όπου να 'ναι θα σκαρίσει και η λάμψη του θα σε κάνει να χαίρεσαι για άλλη μια φορά με το φως του....

[photo found in google]

Μικροί Θεοί

Μπλεγμένα δάχτυλα

Ποιός Θεός έπλασε αυτά τα μάτια που να βλέπω τον κόσμο όλο μέσα τους; Χύνω την αγάπη μου κι αυτή σαν το νερό απορροφιέται. Σαν το όμορφο, απαλό σατέν που αργά γλυστρά στο κορμί μου και δεν μπορεί να σκαλώσει. Απλά χάνεται... Ενώθηκαν ξανά τα δάχτυλά μας και μπέρδεψε ακόμα περσσότερο τις ζωές μας. Μικροί Θεοί που σταματούν σαν ναυαγοί το χρόνο κάθε φορά. Μα ο χρόνος τρέχει, δεν υπολογίζει τίποτα, σαρρώνει τα πάντα στο περασμά του και αφήνει εμάς εξ αποστάσεως να παλεύουμε για το τίποτα. Πως να ανοίξουν δυο πόρτες με το ίδιο κλειδί μου λές; Στην προσπάθεια σου αυτή το κλειδί ραγίζει, σπάει... και εσύ θες τώρα να κολλήσεις τα κομμάτια του. Ε μα πια... Άλλαξε κλειδαριά γιατί πήρα την πόρτα και φεύγω τρέχοντας!

[photo found in devianart]

Listen "Barry White playing your game"

Δεν θα μπορούσε για άλλη μια φορά ο λατρεμένος μου Barry White να μην παίξει εδώ