29 Οκτ 2009

Χόρεψε μαζί μου

Όλα όσα με αηδιάζουν κατέκλυσαν τη ζωή μου. Ένοιωσα ζήλεια, θυμό, απέχθεια. Θύμωσα τόσο με τον ευατό μου που ξεσπούσα σε ότι καλό και αν παρουσιαζόταν. Θύμωσα ναι... με μένα. Αυτά που καμιά φορά λες ότι εγώ δεν πρόκειται να τα αφησω να συμβούν, τα ζεις τόσο έντονα. Πρέπει όμως να τα αφήσεις. Έχασα τον ευατό μου. Αφέθηκα και παραφέρθηκα. Δυο αντίθετες κατευθύνσεις. Βορράς, Νότος.
Στέκομαι στο μπαλκόνι μου και βλέπω απένταντι ένα μοναχικό παγκάκι να μου γνέφει. Τι όμορφα που θα είναι εκεί κάτω, σκέφτομαι. Θά θελα να καθήσω σ'αυτό, έχοντας πίσω μου το δεντράκι που καταβάλει να δώσει λίγη σκιά. Ο ήλιος ζεσταίνει το πρόσωπό μου. Κοιτώ απο την άλλη πλευρά και βλέπω τα βουνά να δεσπόζουν αγέρωχα στον μακρινό ορίζοντα.
Τίποτα δεν μπορεί να μου στερήσει τη γλύκα των σκέψεων, την ομορφιά των γραμμών και τα χρώματα του ουρανού. Διώχνω μακριά τη μουντάδα των ανθρώπων. Ενα μικρό χαμόγελο ξεπηδά αναπάντεχα. Νότες και στοίχους φτιάχνω πάλι. Αυτή τη φορά θα είναι ταγκό. Το τελευταίο ταγκό πρίν το αντίο.
Σ' αυτό τον χορό η αύρα του έρωτα συναντά τις αναμνήσεις. Το σώμα θα μιλήσει....
Πόσος πολύς έρωτας μπορεί να βγει απο έναν χορό; Κι όμως μπορεί. Σκορπάω αυτόν τον έρωτα στο ζεστό αεράκι και το στέλνω να τυλίξει το δικό σου σώμα. Χόρεψε μαζί μου!


28 Οκτ 2009

Θέλει δύο...

Πάντα η αγάπη θέλει δύο,
δυο να γελούν στο ίδιο αστείο
δυο να ζεσταίνουνε το κρύο
δυο να μοιράζονται αμαρτία και θεό.



και η αυθεντική εκτέλεση............

Σ' εχω και σε χάνω? Ισως δεν σε είχα ποτέ...

Όσα δεν μπόρεσα να πω με λόγια, τα γράφω σε τραγούδια.
Είναι και αυτός ένας τρόπος να πεις τα λόγια της καρδιάς.....

17 Οκτ 2009

Σύζευξη

Δεν βρήκα τον χρόνο να γράψω αρκετά τον τελευταίο καιρό. Τα γεγονότα ακολουθούσαν το ένα μετά το άλλο. Που ευκαιρία να συγκεντρωθώ σε μένα; Ανασυντάσσομαι λοιπόν, ανασυγκροτώ και επανέρχομαι στα μέσα μου κοιτώντας από ψηλά τα αποκαΐδια. Τι κατάλαβα μετά από τόσο καιρό; Άργησα μάλλον αλλά τουλάχιστον το κατάλαβα. Δεν υπάρχει άλλος εκτός από το ίδιο μας τον εαυτό που ξέρει πάντα την αλήθεια. Η αλήθεια που είναι δική μας, ακόμα και αν αυτή είναι μέσα από τη ζωή άλλων.. Δεν έχω το ψέμα μέσα μου, μ' αρέσει να είμαι ευθύς ακόμα και αν αυτό καμία φορά μπορεί να πληγώσει. Καλύτερα να πληγώσει η αλήθεια, παρά ένα ψέμα και μετά άλλο ένα ψέμα... και μετά άλλο ένα.
Κάπως έτσι φαντάζομαι την αγάπη. Να είναι η προσωποποίηση της αλήθειας. Η απόλυτη σύζευξη δύο ανθρώπων.
Ξέρω ότι στις μέρες μας είναι δύσκολη έως και ακατόρθωτη αυτή η σύνδεση, όμως ελπίζω. Όσο ζω ελπίζω και όσο ελπίζω απελπίζομαι. Σαθρότητα, ψεύτικα βλέμματα, χαμόγελα κάτω από μάσκες, πισώπλατα μαχαιρώματα. Αγριεύομαι, φοβάμαι και κλείνω τα φτερά μου τόσο σφιχτά που καμιά φορά δεν μπορώ να αναπνεύσω. Δεν πείραξα κανέναν, δεν φθόνησα κανέναν, δεν φορτώθηκα ποτέ σε κανέναν. Παρόλ' αυτά όμως μιλάνε πίσω μου.... Άστους να μιλάνε.
Λίγους μήνες πριν άπλωσα το χέρι να αγγίξω τη σύζευξη. H αναγκαστική σύζευξη χρονεξαρτημένων ηλεκτρικών και μαγνητικών πεδίων και οι ενδιαφέρουσες συνέπειές της με κάναν να μάθω ότι τίποτα σ' αυτή τη ζωή δεν είναι τυχαίο.

........
Δεν θα μπορούσα να μην ανεβάσω το τραγούδι που μου έστειλε η φίλη μου Άννα για να μου θυμίσει τη διάζευξη....