30 Νοε 2008

Εφτά και ένα κανάλια μαζί σου..



Πως μπορώ να βγάλω αυτό που νοιώθω; Ποια λόγια και ποιες λέξεις είναι κατάλληλες; Στην προσπάθειά μου να ενώσω την απόσταση του κύκλου και να την κάνω σημείο πνίγηκα στα κανάλια του. Άφωνη παρακολουθούσα την εξέλιξη. Είδα τις κινήσεις, το γνωστό βλέμμα. Και σκέφτηκα τόλμα.

Πως γίνεται εκεί που καίγεσαι από την φλόγα του κεριού να φυσά κρύος αέρας;

Εφτά κανάλια μετρήσαμε.

Η επικοινωνία ένα από αυτά. Που ενώ υποστηρίζεις ότι το κατέχεις αυτομάτως κλείνεις τα διόδια.

Το συναίσθημα… έχεις; Πού ν’ το; Δεν βλέπω. Βοήθα με.

Ενδιάμεσα κανάλια και αναφορές για να καταλήξουμε να με ρωτάς για το όγδοο και τελευταίο. Ο κύκλος που γίνεται σημείο. Οι καρδιές που συμπληρώνονται, τα κορμιά που γίνονται ένα.

Δεν κατάλαβες όμως ότι μέσα από τη διαδρομή αυτή η απόσταση είναι μικρή και κοντά στο σημείο; Χάνεσαι.

Χάθηκα μαζί σου.

Θόλωσε ο κύκλος και είδα και άλλα σημεία γύρω σου. Ξεπετάγονται κι αναρωτιέμαι για την επιλογή σου.

Είμαι εδώ μαζί σου.

Έμεινε η ματιά μου να ψάχνει το βλέμμα σου, μέσα στο άπειρο της θάλασσας και στη μοναξιά της άμμου….

Πάγωσα!

[photo found in deviantart]



Listen " White stripes elephant-cold cold night"

28 Νοε 2008

Κάποιοι άνθρωποι

Είναι κάποιοι άνθρωποι τόσο αμίλητοι, τόσο χαμένοι και χωμένοι στον
εαυτό τους...
Μοιάζουν να είναι οι πιο θετικιστές, οι πιο προσγειωμένοι, μα αλήθεια οι πιο φευγάτοι είναι... Να καταλάβω θέλω... φαίνεται να μην είναι γραφτό... κι ας μην πιστεύω στη μοίρα...
Πολύ λίγοι αυτοί οι άνθρωποι πάνω στον πλανήτη, δε θα μπορούσε να τους
χωρέσει διαφορετικά το σύμπαν...
Δε θέλω να πονά και δε θέλω να πονάω ούτε εγώ...
Πρέπει να μάθω να αγχώνομαι λιγότερο... να μιλάω κι εγώ λιγότερο...
Ίσως η ευτυχία για αυτά τα άτομα να είναι κάτι διαφορετικό από εμάς τους υπόλοιπους...
Ίσως να είναι ευτυχισμένοι μέσα στην
αντισύμβασή τους, τη μοναξιά τους...
την ομορφιά της ψυχή τους....
απλά να, κάποτε πέφτουν οι άμυνες και το βλέμμα τους προδίδει πως είναι και αυτοί άνθρωποι...
το βλέμμα φωνάζει κι ας σιωπούν οι λέξεις...
Έτσι μου φώναξε και μένα χτες!

Listen "Cristina Aguilera hurt"

27 Νοε 2008

Αχτίδα φωτός















Είναι αργά και καταλάθος βρήκα μια φωτογραφία που είχα θάψει εδώ και καιρό.
Μου θύμισε την αχτίδα φωτός που λέω συχνά τελευταία. Το παράθυρο που περιμένω να φεγγοβολήσει κάποια στιγμή. Δύσκολη μέρα η σημερινή. Μου είπε ότι έκανα τη μέρα νύχτα και κατάλαβα τη στεναχώρια να διαπερνά το κορμί μου. Έγινε και δεν γυρνά πίσω. Ίσως δεν θα έπρεπε να μιλήσω. Όσα περισσότερα μαθαίνουν για σένα τόσο πιο ευάλωτη σε θεωρούν.

25 Νοε 2008

Βροχή

Κάθομαι στο γραφείο μου και βλέπω τη βροχή από το παράθυρό μου.
Τραγουδώ με τις στάλες που χτυπούν το τζάμι.

Τα μάτια μας

Όπως πολύ σωστά είπε ένας φίλος μου πρόσφατα, το βράδυ οι σκέψεις γίνονται πιο έντονες. Θα συμφωνήσω μαζί σου. Τα μάτια μιλάνε εύκολα. Δεν μπορείς να κρυφτείς ακόμα και αν είσαι ο καλύτερος ηθοποιός..







Τα μάτια και το βλέμμα μας είναι ίσως ένα από τα δυνατότερα κομμάτια της ομορφιάς μας. Πολλά μπορούν να κριθούν σ' ένα βλέμμα και δεν είναι λίγες οι φορές που νιώσαμε αμηχανία, νιώθοντας ένα βλέμμα καρφωμένο επίμονα πάνω μας. Δεν είναι άλλωστε λίγοι αυτοί που θεωρούν, ότι τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής.

Σαν παιδί και εγώ...

Δεν ξέρω πραγματικά απο που να αρχίσω. Βλέπετε γράφω απο τα δεκάξι μου. Μην ρωτάτε πόσο είμαι τώρα. Σημασία έχει να μπορώ να εκφράσω με λόγια τη ζωή μου. Τα κρατώ καλά κλεισμένα μέσα μου, ψυχή και σώμα που όσο μπορώ να καταλάβω μέχρι τώρα δεν νοιώσανε αυτό που περίμενα, τις νύχτες που σιγόκλαιγα. Πικρά και κλαμένα παιδικά χρόνια. Θυμάμαι φωνές, τσακωμούς... Κλάματα..

Μέσα σε ένα δάκρυ χωράει μόνο ένα όνειρο.Η οργή είναι ένα απλό παιχνιδάκι του μυαλού.Σβήνω την οργή μου με ένα δάκρυ ονείρου.Είναι αρκετό για να ζω.