Είναι αργά και καταλάθος βρήκα μια φωτογραφία που είχα θάψει εδώ και καιρό.
Μου θύμισε την αχτίδα φωτός που λέω συχνά τελευταία. Το παράθυρο που περιμένω να φεγγοβολήσει κάποια στιγμή. Δύσκολη μέρα η σημερινή. Μου είπε ότι έκανα τη μέρα νύχτα και κατάλαβα τη στεναχώρια να διαπερνά το κορμί μου. Έγινε και δεν γυρνά πίσω. Ίσως δεν θα έπρεπε να μιλήσω. Όσα περισσότερα μαθαίνουν για σένα τόσο πιο ευάλωτη σε θεωρούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου