Σαν παιδί και εγώ...

Δεν ξέρω πραγματικά απο που να αρχίσω. Βλέπετε γράφω απο τα δεκάξι μου. Μην ρωτάτε πόσο είμαι τώρα. Σημασία έχει να μπορώ να εκφράσω με λόγια τη ζωή μου. Τα κρατώ καλά κλεισμένα μέσα μου, ψυχή και σώμα που όσο μπορώ να καταλάβω μέχρι τώρα δεν νοιώσανε αυτό που περίμενα, τις νύχτες που σιγόκλαιγα. Πικρά και κλαμένα παιδικά χρόνια. Θυμάμαι φωνές, τσακωμούς... Κλάματα..

Μέσα σε ένα δάκρυ χωράει μόνο ένα όνειρο.Η οργή είναι ένα απλό παιχνιδάκι του μυαλού.Σβήνω την οργή μου με ένα δάκρυ ονείρου.Είναι αρκετό για να ζω.