29 Οκτ 2009

Χόρεψε μαζί μου

Όλα όσα με αηδιάζουν κατέκλυσαν τη ζωή μου. Ένοιωσα ζήλεια, θυμό, απέχθεια. Θύμωσα τόσο με τον ευατό μου που ξεσπούσα σε ότι καλό και αν παρουσιαζόταν. Θύμωσα ναι... με μένα. Αυτά που καμιά φορά λες ότι εγώ δεν πρόκειται να τα αφησω να συμβούν, τα ζεις τόσο έντονα. Πρέπει όμως να τα αφήσεις. Έχασα τον ευατό μου. Αφέθηκα και παραφέρθηκα. Δυο αντίθετες κατευθύνσεις. Βορράς, Νότος.
Στέκομαι στο μπαλκόνι μου και βλέπω απένταντι ένα μοναχικό παγκάκι να μου γνέφει. Τι όμορφα που θα είναι εκεί κάτω, σκέφτομαι. Θά θελα να καθήσω σ'αυτό, έχοντας πίσω μου το δεντράκι που καταβάλει να δώσει λίγη σκιά. Ο ήλιος ζεσταίνει το πρόσωπό μου. Κοιτώ απο την άλλη πλευρά και βλέπω τα βουνά να δεσπόζουν αγέρωχα στον μακρινό ορίζοντα.
Τίποτα δεν μπορεί να μου στερήσει τη γλύκα των σκέψεων, την ομορφιά των γραμμών και τα χρώματα του ουρανού. Διώχνω μακριά τη μουντάδα των ανθρώπων. Ενα μικρό χαμόγελο ξεπηδά αναπάντεχα. Νότες και στοίχους φτιάχνω πάλι. Αυτή τη φορά θα είναι ταγκό. Το τελευταίο ταγκό πρίν το αντίο.
Σ' αυτό τον χορό η αύρα του έρωτα συναντά τις αναμνήσεις. Το σώμα θα μιλήσει....
Πόσος πολύς έρωτας μπορεί να βγει απο έναν χορό; Κι όμως μπορεί. Σκορπάω αυτόν τον έρωτα στο ζεστό αεράκι και το στέλνω να τυλίξει το δικό σου σώμα. Χόρεψε μαζί μου!


1 σχόλιο:

  1. Πάντα θάυμαζα αυτά που έγραφες.. Μου αρέσει η ψυχή σου μικρή μου. Απο το όμορφο Manhattan, καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή