25 Μαΐ 2011

Λάφυρο..


Προσυπογράφω μαζί σου και δίνω για λάφυρο μια χούφτα αστέρια και λίγη λάμψη να σου κάνουν συντροφιά.
Εκεί έξω που τα δελφίνια σε παρασέρνουν στο δικό τους παιχνίδι και παίζουν κρυφτό μαζί σου, θυμάσαι. Τι να μου πεις; Αειφανείς αστέρας στα όνειρά μου παραμένεις.....
Τρέχα, κρύψου, εξορμίσου... Έτσι θα σωθείς, έτσι θα ξεχάσεις.
Το διάλεξες, το θέλησες, το έκανες.

"Η δύναμή σου πέλαγος κι η θέλησή μου βράχος....."
...

9 Μαΐ 2011

Μακριά σου θα αντέξω να ζω...

Αποφυγή... Κατα-φυγή....

Δεν μπόρεσα να σκεφτώ διαφορετικά, ούτε να πείσω τον εαυτό μου ότι θα είμαι καλύτερα υποβάλλοντας τον σε βασανιστήρια Κάποτε το έκανα, πλήγωνα μόνη μου εμένα για να έχω δικαιολογία όταν θα με πλήγωναν οι άλλοι λιγότερο. Τέλος όμως αυτά. Δεν το επιτρέπω πια.

Δεν πήγα στα πάτρια εδάφη μόνο και μόνο για να μην τον δω. Ούτε στιγμή δεν θα άντεχα να τον αντικρίσω Φοβήθηκα....
Φοβήθηκα μήπως θυμηθώ, μήπως σκιρτήσει ξανά η καρδιά.
Έστω και για αυτές τις δύο μέρες που πέρασα να πω τα χρόνια μου πολλά, η καρδιά με οδήγησε στο σπίτι. Στο άδειο παγκάκι που έβλεπα από το μπαλκόνι. Στο δρομάκι έξω από το σχολείο που με τις ώρες μου μιλούσε για τον Μικρό Πρίγκιπα, για τους αστερισμούς και τον έρωτα. Και σαν πέρασαν από μπροστά μου οι θυμίσεις, έκλαψα. Ένοιωσα το χάδι του, τον αέρα που φυσούσε όταν πολλά βράδια καθόμουν και τον κοιτούσα να κοιμάται. Τότε που παρακαλούσα τον Θεό να μην μου τον πάρει. Τότε που η ευτυχία ζούσε και φώλιαζε μέσα μου σαν γλυκιά μελωδία.

Σ' αγάπησα πολύ.... Πάρα πολύ.... Σίγουρα παραπάνω απ' ότι εσύ κατάλαβες, πίστεψες, είδες.
Έφυγα με κατεβασμένο το κεφάλι, τα φτερά σπασμένα και κόκκινα μάτια.
Δεν θα ξανάρθω. Ούτε καν στην πόλη. Δεν θέλω τίποτα, δεν έχω κάτι να με κρατά εδώ. Με πνίγει μόνο και μόνο που ίσως διασταυρωθώ μαζί του. Θα καταρρεύσω. Γιατί η αγάπη είναι πόλεμος αγάπη μου κι εσύ ενώ πολεμούσα τους άλλους για να σε προστατέψω έστριψες το μαχαίρι πάνω μου και με λάβωσες βαριά. Δεν ξέρω για πόσο ακόμα θα υποφέρω αλλά ναι... θέλω να έχω αισθήματα και συναισθήματα. Μνήμες και αναμνήσεις, ΜΑΖΙ ΣΟΥ. Δεν ξεχνώ, δεν μπορώ να ξεχάσω. Δεν θέλω να ξεχάσω. Και μπαίνοντας στο αμάξι ακούω να παίζει ένα παλιό τραγούδι.

Απίστευτο λέω. Δεν μπορεί τέτοια σύμπτωση.

Κι όμως αυτός ο στίχος ήταν όλη η αλήθεια που μπορώ να σου πω.