28 Δεκ 2009

Το τρένο των σκέψεων...

Δεν κουράστηκα να περιμένω, κουράστηκα να επιθυμώ, να θέλω. Και αυτά τα θέλω να μην είναι αρκετά στις καρδιές των ανθρώπων. Πλημμυρίζω από αγάπη και δεν υπάρχει διέξοδος. Βρείτε μου κάτι, κάποιον που τελικά να θέλει αγάπη. Να είναι έτοιμος να δεχτεί την αγάπη. Δεν θέλω ανταλλάγματα, θέλω να με αφήσουν να τους δώσω την αγάπη μου. Πόσους ακούμε καθημερινά να λένε ότι δεν υπάρχει κανένας να τους αγαπήσει πραγματικά, ότι δεν έχουν αγνή την αγάπη δίπλα τους; Έρχεται ο καιρός όμως που το τρένο σφυρίζει και εσύ δεν παίρνεις χαμπάρι ότι έφτασε... και το αφήνεις να φύγει, γιατί δεν κατάλαβες. Απλά δεν κατάλαβες! Και το τρένο των σκέψεων συνεχίζει......

[photo found in deviantart]

18 Νοε 2009

Ζωγράφιζα αγγέλους..

Χρόνια τώρα ζωγραφίζω αγγέλους με φτερά, να πετούν γύρω μου. Φοβάμαι και γι' αυτό έχω την ανάγκη τους. Από παιδάκι, φαντάζομαι ότι υπάρχουν...
Με ποιο τρόπο διώχνουμε το φόβο που κουβαλάμε μέσα μας; Κάθε εμπιστοσύνη που μπορεί να έδειξα σε ανθρώπους, αργά ή γρήγορα το μετάνιωσα. Άλλες φορές με μικρές γρατζουνιές κι άλλες με πληγές θεόρατες. Τελευταία αυτή στο πόδι, που καλά κάνει και μένει εκεί, για να μου θυμίζει αυτά που άφησα πίσω μου πριν καιρό. Φαύλος κύκλος η ζωή. Γυρίζει όπως τα φτερά ενός ανεμόμυλου, δίνοντάς σου ορμή να συνεχίσεις αλλά όταν ο αέρας κοπιάσει σταματάς. Φοβηθήκατε ποτέ μήπως ο αέρας σταματήσει;; Δυσκολέυομαι ν' αναπνεύσω... Φοβάμαι μήπως σταματήσω ν' αναπνέω!

[σ'αυτό τον κόσμο που μόνη μου ζω, δεν υπάρχουν κανόνες μα μόνο εξαιρέσεις....]

{ευχαριστώ την eleftheripsixi για το βίντεο}

4 Νοε 2009

Το άπειρο και το μηδέν


Τα μάτια μου ταξιδέυουν στα νερά σου
αντανακλούν μες τη ζεστή καρδιά σου.
Πράσινο, γαλάζιο, κόκκινο, χρυσό,
απλώθηκαν μπροστά σου...

Στέκομαι ψηλά και αγναντέυω
του Ιονίου τα νερά χαζεύω
κάθομαι στην πέτρα, ακουμπώ...
σαν τη ψυχή σου ψάχνω να βρω.

Μιλάς, μιλώ...
Ο αέρας και η θάλασσα μαζί,
στήνουν χορό

Ηχούν στ' αυτιά μου μουσικές,
γλυκές χάλκινες χορδές.
Βιολιά, κιθάρες μαγικές..
μα χάνονται κι αυτές.

Μην μου νυχτώνεις Κυριακή
το όνειρό μου αφήνω εκεί...
στου χαμένου ήλιου το τερέν,
το άπειρο να χορεύει ταγκό με το μηδέν!


Μια Κυριακή στο Ζάντε

29 Οκτ 2009

Χόρεψε μαζί μου

Όλα όσα με αηδιάζουν κατέκλυσαν τη ζωή μου. Ένοιωσα ζήλεια, θυμό, απέχθεια. Θύμωσα τόσο με τον ευατό μου που ξεσπούσα σε ότι καλό και αν παρουσιαζόταν. Θύμωσα ναι... με μένα. Αυτά που καμιά φορά λες ότι εγώ δεν πρόκειται να τα αφησω να συμβούν, τα ζεις τόσο έντονα. Πρέπει όμως να τα αφήσεις. Έχασα τον ευατό μου. Αφέθηκα και παραφέρθηκα. Δυο αντίθετες κατευθύνσεις. Βορράς, Νότος.
Στέκομαι στο μπαλκόνι μου και βλέπω απένταντι ένα μοναχικό παγκάκι να μου γνέφει. Τι όμορφα που θα είναι εκεί κάτω, σκέφτομαι. Θά θελα να καθήσω σ'αυτό, έχοντας πίσω μου το δεντράκι που καταβάλει να δώσει λίγη σκιά. Ο ήλιος ζεσταίνει το πρόσωπό μου. Κοιτώ απο την άλλη πλευρά και βλέπω τα βουνά να δεσπόζουν αγέρωχα στον μακρινό ορίζοντα.
Τίποτα δεν μπορεί να μου στερήσει τη γλύκα των σκέψεων, την ομορφιά των γραμμών και τα χρώματα του ουρανού. Διώχνω μακριά τη μουντάδα των ανθρώπων. Ενα μικρό χαμόγελο ξεπηδά αναπάντεχα. Νότες και στοίχους φτιάχνω πάλι. Αυτή τη φορά θα είναι ταγκό. Το τελευταίο ταγκό πρίν το αντίο.
Σ' αυτό τον χορό η αύρα του έρωτα συναντά τις αναμνήσεις. Το σώμα θα μιλήσει....
Πόσος πολύς έρωτας μπορεί να βγει απο έναν χορό; Κι όμως μπορεί. Σκορπάω αυτόν τον έρωτα στο ζεστό αεράκι και το στέλνω να τυλίξει το δικό σου σώμα. Χόρεψε μαζί μου!


28 Οκτ 2009

Θέλει δύο...

Πάντα η αγάπη θέλει δύο,
δυο να γελούν στο ίδιο αστείο
δυο να ζεσταίνουνε το κρύο
δυο να μοιράζονται αμαρτία και θεό.



και η αυθεντική εκτέλεση............

Σ' εχω και σε χάνω? Ισως δεν σε είχα ποτέ...

Όσα δεν μπόρεσα να πω με λόγια, τα γράφω σε τραγούδια.
Είναι και αυτός ένας τρόπος να πεις τα λόγια της καρδιάς.....

17 Οκτ 2009

Σύζευξη

Δεν βρήκα τον χρόνο να γράψω αρκετά τον τελευταίο καιρό. Τα γεγονότα ακολουθούσαν το ένα μετά το άλλο. Που ευκαιρία να συγκεντρωθώ σε μένα; Ανασυντάσσομαι λοιπόν, ανασυγκροτώ και επανέρχομαι στα μέσα μου κοιτώντας από ψηλά τα αποκαΐδια. Τι κατάλαβα μετά από τόσο καιρό; Άργησα μάλλον αλλά τουλάχιστον το κατάλαβα. Δεν υπάρχει άλλος εκτός από το ίδιο μας τον εαυτό που ξέρει πάντα την αλήθεια. Η αλήθεια που είναι δική μας, ακόμα και αν αυτή είναι μέσα από τη ζωή άλλων.. Δεν έχω το ψέμα μέσα μου, μ' αρέσει να είμαι ευθύς ακόμα και αν αυτό καμία φορά μπορεί να πληγώσει. Καλύτερα να πληγώσει η αλήθεια, παρά ένα ψέμα και μετά άλλο ένα ψέμα... και μετά άλλο ένα.
Κάπως έτσι φαντάζομαι την αγάπη. Να είναι η προσωποποίηση της αλήθειας. Η απόλυτη σύζευξη δύο ανθρώπων.
Ξέρω ότι στις μέρες μας είναι δύσκολη έως και ακατόρθωτη αυτή η σύνδεση, όμως ελπίζω. Όσο ζω ελπίζω και όσο ελπίζω απελπίζομαι. Σαθρότητα, ψεύτικα βλέμματα, χαμόγελα κάτω από μάσκες, πισώπλατα μαχαιρώματα. Αγριεύομαι, φοβάμαι και κλείνω τα φτερά μου τόσο σφιχτά που καμιά φορά δεν μπορώ να αναπνεύσω. Δεν πείραξα κανέναν, δεν φθόνησα κανέναν, δεν φορτώθηκα ποτέ σε κανέναν. Παρόλ' αυτά όμως μιλάνε πίσω μου.... Άστους να μιλάνε.
Λίγους μήνες πριν άπλωσα το χέρι να αγγίξω τη σύζευξη. H αναγκαστική σύζευξη χρονεξαρτημένων ηλεκτρικών και μαγνητικών πεδίων και οι ενδιαφέρουσες συνέπειές της με κάναν να μάθω ότι τίποτα σ' αυτή τη ζωή δεν είναι τυχαίο.

........
Δεν θα μπορούσα να μην ανεβάσω το τραγούδι που μου έστειλε η φίλη μου Άννα για να μου θυμίσει τη διάζευξη....



29 Σεπ 2009

Can you feel my heart???

Η ζωή είναι λίγη. Οι μέρες κυλούν και φεύγουν σαν τις σταγόνες μιας ξαφνικής μπόρας. Ένα μελαγχολικό δειλινό σε πήρε μακριά μου.
Μου χάρισες χαμόγελα και μου είπες μάθε με να σ' αγαπώ και αγάπαμε και εσύ.
Θυμάμαι που μου χάρισες μια μέρα την καρδιά σου
και μου είπες φύλαξέτην μαζί με την δικιά σου.
Την πήρα και τη φύλαξα με δάκρυ και με πόνο
και μου πες πως ο Θάνατος θα μας χωρίσει μόνο.
Τώρα με τρόπο οδυνηρό μου τη γυρεύεις πίσω,
μα οι καρδιές γίνανε μια και πως να τις χωρίσω;;;
Αν όμως το επιθυμείς πάρε μαχαίρι και έλα ξεχώρισέτην με το δικό σου χέρι,
και όταν θα δεις στις φλεβες μου το αίμα να μαυρίσει,
το κοφτερό μαχαίρι σου εκεί θα σταματήσει.
Τότε θ' ακούσεις μια φωνή να βγαίνει απο το στόμα:
"Με πλήγωσες αγάπη μου μα σ' αγαπώ ακόμα"....

Γι' αυτό μην μου ζητάς να πω αντίο,
δεν λέμε αντίο σ' αυτούς που αγαπάμε...
Θα σε θυμάμαι......

4 Αυγ 2009

Ασ' τα πράγματα να γίνουν από μόνα τους

Θα ακολουθήσω τη συμβουλή του και θα αφήσω τα πράγματα να ρθούνε μόνα τους. Αν είναι να μας αγαπούν θα μας το φωνάξουν, θα βρούν τρόπο να το καταλάβουμε. Χαμογελώ και είμαι καλά με αυτά που έχω και είχα στη ζωή μου. Αναπνέω, αγαπώ και παλέυω.. άρα ΖΩ!
Ας είναι το ταξίδι σου αυτό στρωμένο με ροδοπέταλα. Έλεγα "Όχι" και εννούσα "Ναι", το ίδιο δεν κάνουμε όλοι μας; Κοιτάω ψηλά και εναποθέτω στα χέρια του Θεού τη μοίρα μου. Θα μου δείξει το δρόμο και αν είναι γραφτό να είναι άδειος τότε αυτός είναι ο δικός μου δρόμος. Σου χαμογελώ γιατί έζησα...

25 Ιουν 2009

Άσε με να σου μιλώ για την αγάπη μου....

Άσε με να σου μιλήσω για την αγάπη μου

τώρα που το νιώθω ότι σ' αγαπώ

πιο βαθιά από ότι σ' αγαπούσα χθες,

μα ίσως και πιο λίγο από ότι θα σ' αγαπώ αύριο.

Θα 'ναι σαν να σου μιλά το κορμί μου,

με τα πέντε πρόσωπα της ποίησης

και το αίμα να καίει κάτω από το δέρμα.

Όσοι πολύ αγάπησαν ξέρουν πως χάνονται σε δρόμους που καίνε .

Σε διάφανο φως το βλέμμα τρέχει, ξεφτίζει, σπάζει κι η νύχτα πετάει χωρίς κανείς να αθωώνει την βροχή.

Έτοιμα τα σύννεφα απόψε να στάξουν στο έδαφος για μια ακόμα φορά.

Φτερά έβγαλα στην πλάτη και πετάω πιο μακριά από ποτέ.

Ο νους μου ταξιδεύει λίγα χιλιόμετρα - όχι πολλά- ψάχνοντας να σε βρει.

Στο πρόσωπό μου η αφή των δακτύλων σου περιπλανιέται, κάνοντας κύκλους.

Γνώριμη μυρωδιά, γνώριμη κίνηση, ερωτική κατάσταση.

Σα να είσαι εδώ....

Είσαι εδώ…. δίπλα μου...

Ξύπνησα και η θολούρα έφυγε.

Λείπεις.


Listen "Madredeus O pastor"

9 Ιουν 2009

Το χάδι της μάνας

Δεν θυμάμαι πότε κούρνιασα τελευταία φορά στην αγκαλιά της μαμάς. Ήθελα να ξεχάσω τα πάντα και να αισθανθώ το χάδι της, όπως όταν ήμουν παιδί. Να μην φοβάμαι τίποτα... Έκλαψα στην αγκαλιά της και η αφή των χεριών της στο πρόσωπο μου έκλεινε μία-μία τις πληγές. Αυτή η αγάπη της χωρίς ανταλλαγή, χωρίς αρχή και τέλος. Δεν μπορούσα να μιλήσω αλλά κατάλαβε.. και η σιωπή της είπε τόσα πολλά....

Οι άντρες περνούν, μαμά...
Πώς θα'θελα να φέρω κάποιον
λίγο πιο κοντά.
Μ'αυτοί περνούν, μαμά..
Κι αφήνουν ρέστα στην καρδιά

3 Ιουν 2009

Η μπαλάντα του νερού της θάλασσας


Το κλίμα αλλάζει. Οι πάγοι στους πόλους λιώνουν.
Οι επιστήμονες και οι κυβερνήσεις παγκοσμίως συμφωνούν: οι κλιματικές αλλαγές έχουν προκληθεί από ανθρώπινες δραστηριότητες και οι επιπτώσεις τους θα είναι καταστροφικές. Επιστημονικές μελέτες προειδοποιούν ότι αν συνεχιστεί η συσσώρευση αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα, θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε συνεχιζόμενη αύξηση της μέσης θερμοκρασίας και άνοδο της στάθμης της θάλασσας, συχνότερα και εντονότερα ακραία καιρικά φαινόμενα, ξηρασίες, πλημμύρες, επανεμφάνιση ασθενειών, καταστροφές καλλιεργειών και οικοσυστημάτων, καθώς και απώλειες ανθρώπινων ζωών.
Οι εναλλακτικές λύσεις υπάρχουν ήδη.
Ο συνδυασμός ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (όπως αιολική, ηλιακή, γεωθερμία) με την εξοικονόμηση ενέργειας προσφέρουν τη μόνη ασφαλή διέξοδο. Πέρα απο τις κυβερνήσεις και τις εταιρίες όμως, ο καθένας μας μπορεί να συμβάλει ενεργά στην αποτροπή των κλιματιστικών αλλαγών και τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου με κάποιες απλές ενέργειες. Αν μην χάνουμε χρόνο λοιπόν...
Greenpeace

22 Μαΐ 2009

Το μηδέν

Περπατώ έχοντας αγκαλιά το μηδέν. Χορεύω ταγκό με το άπειρο στο ηλιοβασίλεμα της μέρας. Αγρίμι που βγήκε από το χρυσό του κλουβί. Η θάλασσα καταγάλανη μπροστά μου.. τόσο ήρεμη…. Σαστίζω ακούγοντας τον αγέρα να μου ψιθυρίζει στο αυτί λόγια αγάπης. Μου χαϊδεύει το λαιμό και μ’ αφήνει αποτυπώματα αλμύρας. Είσαι εσύ, γνώριμη φωνή… Η ανάμνησή σου, η φωνή σου έγιναν ένα με τη μορφή που βλέπω να καθρεφτίζεται στα νερά.. Δεν είναι δυνατόν… Συνεχίζεις να παραμιλάς και εγώ σ’ ακούω. Βάζω τα κλάματα και εγώ δεν ξέρω για πόση ώρα. Σε παρακαλώ να σωπάσεις… αλλά εσύ εκεί, συνεχίζεις να μιλάς, να μ’ αγγίζεις και να ζητάς το χάδι μου. Όταν τελικά καταφέρνω να απλώσω το χέρι, η Νύχτα σε είχε πάρει και έβλεπα που γινόσουν αστέρι… Φώναζα μη φεύγεις, μην μ’ αφήνεις.. έλαμπες… Πονούσαν τα μάτια μου αλλά δεν τα έκλεισα ούτε στιγμή για να μην σε χάσω.. Να κρατήσω την εικόνα σου όταν χαμογελούσες στραποβολώντας στα καταγάλανα νερά. Ο Vega φάνηκε χτες βράδυ και μου πήρε ότι αγάπησα πιο πολύ. Μου ‘μειναν τα αποξηραμένα τριαντάφυλλα πίσω από το γυαλί… να μου θυμίζουν τις ώρες που μ’ αγάπησες! Η οργή μου σήκωσε φουρτούνα….Αρχίζω να τραγουδώ, να χοροπηδώ και να θυμάμαι την οδηγησή σου στο δρόμο στο άκουσμα του. Ξορκίζω τα πάντα και καταφέρνω να κλάψω και να χαμογελάσω μαζί.... Τραγουδώ....

Chiquitita, tell me the truth
I'm a shoulder you can cry on
Your best friend, I'm the one you must rely on
You were always sure of yourself
Now I see you've broken a feather
I hope we can patch it up together

............

Youll be dancing once again and the pain will end
You will have no time for grieving
Chiquitita, you and I cry
But the sun is still in the sky and shining above you
Let me hear you sing once more like you did before


So the walls came tumbling down
And your love's a blown out candle
All is gone and it seems too hard to handle
Chiquitita, tell me the truth
There is no way you can deny it
I see that you're oh so sad, so quiet

Chiquitita, you and I know
How the heartaches come and they go and the scars they're leaving
You'll be dancing once again and the pain will end......
Ξημέρωσε και ο ήλιος καίει...

15 Απρ 2009

Λιμνάζοντα νερά

Λίμνη ατάραχη τα όνειρά μου, η ζωή μου... αντάριασαν με μια σταγόνα.
Στάλαξες την ψυχή μου κι ορθώθηκε κύμα, ξεσήκωσε από τα βάθη της χαμένους θυσαυρούς, άφρισε το νερό, φωτίστηκε το χώμα... βαρκούλες κουνήθηκαν που ήτανε χρόνια δεμένες, σπάσαν σκοινιά, ξεχύθηκαν σε ξέφρενο ταξίδι.
Ταξίδι είναι, μάτια μου, η αγάπη... ταξίδι χωρίς πυξίδα.
Την ομορφιά του απρόσμενου ζητάς.
Πέφτεις σε κατακλυσμό κι εκεί που πνίγεσαι ξυπνάς κάτω απ' τα αστέρια.
Λάθος δεν κάνει η καρδιά... σε ξαστεριά βγάζει.

10 Απρ 2009

Σιωπώ....

Αποφάσισα να σιωπήσω όσο χρειαστεί μέχρι η καρδιά μου να αποφασίσει αν πενθά ή όχι. Τα τελευταία δύο χρόνια πενθούσα μια αγάπη που τελείωσε άδοξα.. Πόνεσα τόσο πολύ που νόμιζα ότι είχα στερέψει από έρωτα. Γυρνούσα στο μυαλό μου τα ίδια και τα ίδια. Σε κάθε ευκαιρία αμφισβητούσα όποιον με πλησίαζε για τις προθέσεις του. Έπαψα να πιστεύω….

Έφυγα από ένα γάμο γιατί χωρίς να το καταλάβω έγινα το τρίτο πρόσωπο. Θεώρησα τελειωμένη υπόθεση του να παλέψω αφού και εγώ δεν αγαπούσα πλέον. Μόνο που θύμωσα με τον εαυτό μου και ότι άλλο υπήρχε γύρω μου. Έκλεισα τα φτερά μου και θωρακίστηκα. Δύο χρόνια πέρασαν από τότε… Πριν μήνες αντίκρισα ξανά τον έρωτα κατάματα. Δεν ήθελα να παραδεχτώ τα αισθήματά μου. Αντιδρούσα πολεμώντας το τίποτα. Ο άνθρωπός μου όμως πολεμούσε και αυτός εμένα. Τα μάτια ξέρετε ζεσταίνουν τις καρδιές και η σπίθα γίνεται φλόγα.. Η φλόγα θεόρατη φωτιά. Κάπως έτσι μπήκα στον κύκλο και άρχισα να χορεύω συνθηματικά. Η καρδιά ξαναχτυπούσε στους ερωτικούς ρυθμούς και το μυαλό άλλαξε πορεία. Η ειλικρίνεια, η αλήθεια και η καλή πρόθεση με επανέφερε σε αυτό που είχα ξεχάσει να είμαι. Η τρυφερή και αγαπησιάρα ψυχή που δίνει απλόχερα. Ο χαμογελαστός άνθρωπος με τη δύναμη να διαχέεται άπλετα. Μόνο που για να είμαι όλα αυτά χρειάζεται και ο κατάλληλος άνθρωπος και οι κατάλληλοι «φίλοι».. Και εγώ δεν άφηνα κανέναν δίπλα μου.

Πέρασαν μέρες που σιωπώ και άρχισα να δίνω. Έρωτας λέω…

Τώρα καταλαβαίνω πως είναι ο δυνατός, ο έντονος έρωτας. Φοβήθηκα…

Πήγα να τρέξω και με κράτησε τόσο δυνατά που έκανα σημάδια.. Δεν ήθελα να ξαναπεράσω τα ίδια. Τίποτα όμως δεν είναι ίδιο.

Η άνοιξη έφερε και καλοκαίρι στην καρδιά μου..

Ξεδιπλώνω το είναι μου και ο χυμός του έρωτά μου κυλά στο κορμί.

Ερωτεύομαι…..

Κράτα με…..


[photo found in deviantart]

22 Μαρ 2009

Τι κι αν είσαι σε μια άλλη αγκαλιά;

Ό έρωτας είναι ένα ατελείωτο τραγούδι που αρχίζει,
παίζει και ξαναπαίζει χωρίς να τελειώνει ποτέ.
Μήνες τώρα ψιθυρίζω στίχους
μήπως αγγίξω την καρδιά σου,

μήπως πιστέψω σε σένα.
Όταν το τραγούδι αυτό ξεφύτρωσε μέσα μου,
ήσουν σε μια άλλη αγκαλιά...

Κοιτούσες και ερωτευόσουν άλλα μάτια
εκτός απο τα δικά μου.
Άγγιζες άλλο κορμί...

Λιώνω....{-[πονάω]-}
με μια γλυκιά ματιά σου μόνο,
ο παράδεισος η γη {-[και η κόλαση μαζί]-}
ελά μην λυπάσαι μόνο γέλα,
να ακούσω μουσική...

Πάντα εδώ θα μένω να σε περιμένω
τι κι αν είσαι σε μια άλλη αγκαλιά
μόνο η χαρά σου
φίλη στην καρδιά σου
θα 'ναι της ζωής μου ελπίδα τώρα πια....

Πόσο να περιμένεις
και να υποβάλλεις τον εαυτό σου σε ατελείωτο ταξίδι;;

για ποιές θυσίες μου μιλάς;;;
όταν εσύ ο ίδιος με προδίδεις καθημερινά;
τα όρια είναι κοντά..
αλήθειες και ψέματα, καλό και κακό γίναν ένα
χωρίς να μπορώ να ξεχωρίσω τι είναι σωστό και τί λάθος.

Θεέ μου δώσμου δύναμη ν' αντέξω και φώτιση να παλέψω...

13 Μαρ 2009

Ερωτευμένη - Λάκης Φουρουκλάς

Είναι ερωτευμένη! Τρελά, αφόρητα ερωτευμένη. Δεν πίστευε ότι θα μπορούσε κάποτε να της συμβεί αυτό. Όχι. Ποτέ των ποτών. Τι έκφραση κι αυτή! Αλλά, εντάξει, τώρα πια όλα επιτρέπονται -ακόμη και τα ποτά των ποτών- τώρα που η ζωή της γέμισε φως, χαρά, αισιοδοξία, μα πάνω απ’ όλα ομορφιά. Μοναδική, ονειρική ομορφιά.
«Κανείς δε σε αγαπά γι’ αυτό που είσαι,» της είπε κάποτε ένας παλιός εραστής, αλλά αυτή, η κουτή, δεν τον πίστεψε. Κι έτσι συνέχισε να είναι ο εαυτός της. Συνέχισε να είναι για χρόνια και χρόνια ο ίδιος ατσούμπαλος, ανίδεος, αντικοινωνικός εαυτός. Και συνέχισε να κάνει τα ίδια λάθη -να πιστεύει δηλαδή η δόλια, ότι η ψυχή μετρά πιότερο απ’ την εικόνα, ότι η καλή καρδιά είναι πιο σημαντική από μια σέξι εμφάνιση. Και κάποτε έφτασε στα όριά της, η μοναξιά έκανε ματ, ματώνοντάς την. Και κάποτε είπε, ως εδώ και μη παρέκει. Και κάποτε μούντζωσε τη μούρη της στον καθρέφτη και δήλωσε, θα σε αλλάξω, θα σε κάνω μια θεά...... Τη συνέχεια θα τη βρείτε στο blog του Λάκη Φουρουκλά....

Πόσο ίδια αισθάνομαι με την ηρωίδα του.. Ότι και να γράψει, όπως και να το περιγράψει είναι όμορφο και αξίζει...

11 Μαρ 2009

Sleep under the moon... My moon is you...

Πόση μοναξιά μπορεί να κρύβουμε μέσα μας.. Άπειρες φορές περπατώντας στο δρόμο είδα ζευγάρια να αγκαλιάζονται και ηλικιωμένοι να είναι πιασμένοι χέρι-χέρι. Τους ζήλεψα και τους θαύμασα παράλληλα. Και εκεί μέσα στο κρύο δωμάτιο, κοιτώντας το ταβάνι είδα το πρόσωπό σου να μου χαμογελά. Σου χαμογέλασα και εγώ! Μου έλειψες, μου λείπεις.. Μέσα στις λίγες ώρες που δεν είσαι εδώ η απουσία είναι αιώνας. Σου μιλώ και ψιθυρίζοντάς σου σε ρωτάω που είσαι και μ' άφησες μόνη; Σε ψάχνω μέσα μου, μόνο εκει σε βρήκα. Ανοίγω τα μάτια και ξανά σιωπή. Απουσία... Αποφασίζω να κοιμηθώ για να σε νοιώσω... Κάτω από το φεγγάρι που απόψε είναι ολόγιομο. Απλώνω το χέρι και σου λέω.. καληνύχτα έρωτά μου... καληνύχτα φεγγάρι μου!
Listen "Fly me to the moon"

9 Μαρ 2009

Άθροισμα στιγμών ευτυχίας

Πάνε μέρες που δεν έχω γράψει, όχι γιατί δεν έχω την ανάγκη αλλά γιατί δίνω όλη μου την ενέργεια και το χρόνο σε κείνον. Την εβδομάδα αυτή σκέφτομαι συνεχώς τις στιγμές που περάσαμε και προσπαθώ να τις αθροίσω, για να καταλήξω στο πόσο πολύ με συνεπαίρνει. Η ζωή είναι στιγμές ευτυχίας που τις περισσότερες φορές όταν τις ζούμε δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι μας συμβαίνει. Συλλέγουμε εικόνες που στη θύμησή τους άλλες φορές χαμογελάμε και άλλες θυμώνουμε. Μια από αυτές που σίγουρα με δυσκολία θα μπορούσα να περιγράψω είναι αυτή πάνω στη γέφυρα με τα χριστουγεννιάτικα φωτάκια κατά μήκος του ποταμού, αγκαλιά... κοιτώντας τον έρωτα κατάματα.... Δεν είναι εύκολο να μεταφέρω συναισθήματα, ούτε να περιγράψω την εικόνα που τα δικά μου μάτια έβλεπαν. Αχ αυτός ο έρωτας. Αχ αυτό το κορμί που ποθεί και απωθεί ταυτόχρονα. Σιγά-σιγά όμως έρχεται η λύτρωση. Μέσα μου αλλάζουν όλα... Χαρά και λύπη, πόνος και λύτρωση, φόβος και ελπίδα ταξιδεύουν παράλληλα. Καταφεύγω στη σιωπή απωθώντας τον. Αιμορραγεί η σιωπή λέξεις... Αιμορραγεί η καρδιά έρωτα....
Μα αυτός ακόμα εδώ, να μου φωνάζει αγάπα με. Με κρατά και με κοιτά σαν το πληγωμένο κουτάβι που ζητά χάδι. Κι όταν αυτό το χάδι επιτέλους περιπλανιέται στο κορμί σπαράζει τον εσωτερικό μου κόσμο και μου αφαιρεί την αναπνοή. Παύω να ανασαίνω απο το άγγιγμα των δακτύλων του σαν να περίμενα χρόνια την αφή τους. Γεύομαι το φιλί του που η ζεστασιά του διαπερνά τα κύτταρά μου ζεσταίνοντας ότι μέχρι τώρα είχα καταχωνιάσει μέσα μου. Κλείνω τα μάτια και το μόνο που βλέπω είναι την εικόνα του. Ακόμα και όταν κοιμάμαι... Περνάει ο καιρός και όταν ξυπνάς απο τη λήθη του έρωτα μαζεύεις τις στιγμές. Είναι πολλές που πρέπει να θυμάμαι, αν και αυτό που έμεινε είναι η γλυκιά γεύση και η ανάμνηση των ματιών του. Μην σταματάς να με κοιτάς... Αυτή είναι η αλήθεια που χρειάζομαι.. Το βλέμμα σου! Εκεί θα γεννηθεί η αγάπη... μέσα από την κίνηση των βλεφάρων σου, μέσα στα συναισθήματα που μεταφέρουν τα κορμιά μας και μόνο από εκείνους που την καταλαβαίνουν! Γιατί η αγάπη ανήκει σε μας....
Listen "Love Bites"

22 Φεβ 2009

Το μαζί σου σε προβολή παρουσίασης απο τον Βασίλη (Βαθύαλο)

Γιατί ο Βασίλης με εμπνέει και με καταλαβαίνει καλύτερα μάλλον απο τον καθένα....
Μου άρεσε και πραγματικά θα έλεγα είναι το καλύτερο...
Σ' ευχαριστώ για ακόμα μια φορά!
Θα δείτε την παρουσίαση πατώντας εδώ

16 Φεβ 2009

Μαζί σου....

Καταγράφω κάθε σου ανάσα και την κάνω προσευχή. Μοιράζω και καταφέρνω να χαλιναγωγήσω -έτσι λέω- τον έρωτα. Εκφράζω με σύμβολα και άηχες λέξεις την ερωτική μου διάθεση. Ξανά το ρολόι μπροστά μου να διαπερνά τα εγκεφαλικά μου κύτταρα. Το θέλω γίνεται ένα με τον αντίλαλο της φωνής σου. Χορεύω στους ρυθμούς του κορμιού σου. Αγκάλιασέ με……

Αδιάθλαστη σε παρουσίαση

Ο vathyalos με εξέπληξε με τη δημιουργία της παρουσίασης.. Με τιμά ιδιαίτερα.
Σ' ευχαριστω.....

11 Φεβ 2009

Σου μιλούσε η ψυχή μου...

Ο γιος της Νύχτας και του Έρεβους σου έκλεισε τα μάτια και απο μένα αφαίρεσε τον λόγο. Σου μιλούσε η ψυχή μου. Μοναξιά και ατελείωτα ερωτηματικά. Έρωτας και φιληδονία. Απροδιάθετη για την εξέλιξη και την μετάβαση της ήδη υπάρχουσας μορφής σε άλλη, παραμένω κλεισμένη και παγιδευμένη στον εσωτερικό μου κόσμο με πυξίδα εσένα. Νύχτωσε νωρίς απόψε. Ποία σκεψη και ποια αρμονική συνύπαρξη γεγονότων θα με ηρεμίσει;
[photo found in deviantart]

6 Φεβ 2009

IL Piccolo Diavolo

Το παραθυράκι άνοιξε και είδα το il piccolo Diavolo να ξεπροβάλει. Αγέρωχα και χωρίς καμιά ενοχή να στέκεται μπροστά μου. Ταυτόχρονη συνύπαρξη διαφορετικών πραγμάτων και μια αρμονική συμβίωση διαφορετικών καταστάσεων. Του φωνάζω σκότωσέ με και στερώντας μου την ελευθερία του λόγου με φιμώνει φιλώντας με... Παγωμένη η καρδιά όπως ήταν τι να του κάνει ένα φιλί;; Ποιος μπορεί να σου πει αν έχει πονέσει περισσότερο από μένα; Εγώ δεν πονάω βλέπεις…Είμαι ένας αναίσθητος άνθρωπος. Δείτε με και χειροκροτήστε με!!!
Listen "Evanescence My immortal"

26 Ιαν 2009

Αδιάθλαστη

Αδιαμοίραστη και αδιάθλαστη παραμένω και το ξέρω. Καταφεύγω στη σιωπή κλείνοντας μέσα μου όσο μπορώ περισσότερα. Μνήμες, λόγια, βλέμματα.
Πονάω. Δεν υπάρχει τρόπος και λόγος.
Αφήνω μόνο λίγο φως να διαπεράσει από τη χαραμάδα της μπαλκονόπορτας. Το ρολόι απέναντί μου συνεχίζει να κάνει τον ίδιο θόρυβο. Το τηλέφωνο χτυπάει. Άστο να χτυπάει... Τικ Τακ... το ρολόι. Ε και; Παραμένει εδώ το ίδιο συναίσθημα. Το μόνο που άλλαξε είναι η νύχτα που κρεμάστηκε στον ουρανό. Έξω όλα ίδια.
Εδώ όμως, μέσα απο αυτά τα γράμματα, στις λέξεις που σχηματίζονται και που φωνάζει η σκέψη, είμαι εγώ. Το κορίτσι που κλαίει και φοβάται. Που σκορπάει ασύστολα αγάπη, αδιάθλαστη στις καρδιές των ανθρώπων. Που αρνήθηκα με αδιαλλαξία τις ιδέες μου και τα θέλω μου... Τι θέλει η ζωή απο μένα και με κουράζει τόσο; Ποιά μοναξιά με κρατάει από τον αγκώνα να μην φύγω; Μύρισε ο αέρας σκόνη. Φύσηξε πάλι μέσα μου και ξεσήκωσε θύελα. Με κρατώ να μην πέσω. Ανέβηκε ο κόμπος στο λαιμό και το βάρος στα στήθια με κάνουν να κλαίω. Δεν μπορώ να αναπνεύσω.... Σε παρακαλώ ψυχή μου μην κλαίς...Κρυώνω. Στέγνωσαν τα δάκρυα μου πριν προλάβω να τα σκουπίσω. Φοράω τη μάσκα μου και χαμογελώ....
[photo found in deviantart]

Σαν το νερό...


Πόσες φορές θα πετάξω ότι όμορφο ζω; Το νερό ξεπλένει τα πάντα. Έλαμψε το αστέρι αλλά ξεχύθηκε μέσα μου φωτιά. Αποκάλυψη! Σύγκρουση! Για άλλη μια φορά παλεύω να κρατηθώ να μην ουρλιάξω. Να ακούσω τη φωνή μου να τρέμει και να προστατέψω το εγώ μου. Πατούσα στα χνάρια του τυφλά. Αφέθηκα στην αγκαλιά του σιωπηρά. Με σκότωσε ο έρωτας.. με έσβησε. Ας τρέξει ο χρόνος σαν το νερό να καθαρίσει το αίμα που έσταξε. Στη fontana di trevi θα ευχηθώ για σένα, να βρεις την ευτυχία...τα δάχτυλα στο έχε γειά. Για σένα....
[photo by emmortal]

Listen " Traveling wilburys anything you want"

21 Ιαν 2009

Δύο φλόγες αναμμένες...

Καταφέραμε να κρατήσουμε αναμμένες δύο φλόγες. Δύο κεριά που λιώνουν χωρίς να ξέρουν πόσο ακόμα θα κρατήσει η φλόγα. Δεν είναι αυτό το ζητούμενο όμως, έτσι δεν είναι; Έρωτας, πάθος και πόθος σε χρώμα κόκκινο. Μάτια που κοιτούν τ' αστέρια και ονειρεύονται. Απροσδόκητες ιστορίες και ευκαιρίες. Από τη μια πλευρά να χαίρεσαι και να μην θες να τελειώσει και από την άλλη να ξέρεις ότι σίγουρα θα υπάρξει τέλος. Βασανιζόμαστε, παλεύουμε να βρούμε άκρες. Να βρούμε ζωή και να ταξιδέψουμε στο όνειρο. Έρωτας είναι το ξέρω. Μαλώνω με μένα που σε αφήνω να τρυπώσεις στα όνειρά μου και να γίνεις ένα με αυτά. Που η σκέψη μου γράφει το όνομά σου, χαραγμένο, στάζοντας αίμα από την πίεση. Αγάπη άπειρη σαν τα’ αστέρια τ’ ουρανού. Γράφω για να πω τα συναισθήματά μου. Δεν έχω που αλλού να τα πω. Να τα μοιραστώ. Ποιος θα καταλάβει; Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς την επίδραση του ηλιακού σου άνεμου πάνω μου. Το μαγνητικό μου πεδίο τρελαίνεται με κάθε επαφή σου και κάθε τόσο γυρνάω γύρω γύρω σαν ένα μικρό και ανόητο παλσάρ. Ότι και να κάνω σε σκέφτομαι.
[photo by emmortal]

9 Ιαν 2009

Μόνο .... όταν από τον Βασίλη Βαθύαλο

Η ζωή έχασε τη γλυκιά της τη γεύση
Και το μυαλό πια έπιασε πάτο.

Όλα έχουν πάρει το δρόμο τους

μα η πορεία θα είναι υπέροχη μόνο...

Όταν θα τη χαρακτηρίζει η ασφάλεια.

Η ψυχή ούρλιαξε στην οργή της

Και τα μάτια πια έξω απ’ τα όρια.

Όλα κοιτάζουν το στόχο τους

μα η νέα αρχή θα είναι εξαίσια μόνο...

Όταν θα τη χαρακτηρίζει η αξιοπρέπεια.

Το μυαλό γέμισε με σκοτωμένο αίμα

Και το χέρι πια σταθερά Απλωμένο.
Όλα έχουν δικαίωμα για αίσια έκβαση
μα ο κόσμος μας θα λάμψει μόνο...

Όταν θα τον χαρακτηρίζει η αλήθεια.
Βασίλη πόσο πολύ μίλησαν στην ψυχή μου αυτές οι λέξεις;
Ασφάλεια... Αξιοπρέπεια... Αλήθεια...
Με ρώτησες αν αναπνέω... μου κόπηκε η ανάσα αλλά αλήθεια σου λέω σήμερα πήραν αέρα τα πνευμόνια μου.
Όχι δεν φοβάμαι το πάθος.. Φοβάμαι όμως την αλήθεια.
[photo found in deviantart]

5 Ιαν 2009

Πάθος της ψυχής

Το πάθος της ψυχής ειναι η αλήθεια μας, ειναι καλό να το φοράμε. Ο πόνος του μας ταλανίζει το κορμί. Μ' αν δεν το νοιώσουμε, μεσ' το πηγάδι του θανάτου αιώνια θα ζούμε..... Έτσι και εγώ το αποφάσισα. Νοιώθω κάθε τι που μπορεί να μου δώσει αξία σ' αυτή τη ζωή. Τα ψεύτικα χαμόγελα τι μπορούν να προσφέρουν αφού το φεγγάρι όπου να 'ναι θα σκαρίσει και η λάμψη του θα σε κάνει να χαίρεσαι για άλλη μια φορά με το φως του....
[photo found in google]

2 Ιαν 2009

Μπλεγμένα δάχτυλα

Ποιός Θεός έπλασε αυτά τα μάτια που να βλέπω τον κόσμο όλο μέσα τους; Χύνω την αγάπη μου κι αυτή σαν το νερό απορροφιέται. Σαν το όμορφο, απαλό σατέν που αργά γλυστρά στο κορμί μου και δεν μπορεί να σκαλώσει. Απλά χάνεται... Ενώθηκαν ξανά τα δάχτυλά μας και μπέρδεψε ακόμα περσσότερο τις ζωές μας. Μικροί Θεοί που σταματούν σαν ναυαγοί το χρόνο κάθε φορά. Μα ο χρόνος τρέχει, δεν υπολογίζει τίποτα, σαρρώνει τα πάντα στο περασμά του και αφήνει εμάς εξ αποστάσεως να παλεύουμε για το τίποτα. Πως να ανοίξουν δυο πόρτες με το ίδιο κλειδί μου λές; Στην προσπάθεια σου αυτή το κλειδί ραγίζει, σπάει... και εσύ θες τώρα να κολλήσεις τα κομμάτια του. Ε μα πια... Άλλαξε κλειδαριά γιατί πήρα την πόρτα και φεύγω τρέχοντας!
[photo found in devianart]

Listen "Barry White playing your game"
Δεν θα μπορούσε για άλλη μια φορά ο λατρεμένος μου Barry White να μην παίξει εδώ