Καταφέραμε να κρατήσουμε αναμμένες δύο φλόγες. Δύο κεριά που λιώνουν χωρίς να ξέρουν πόσο ακόμα θα κρατήσει η φλόγα. Δεν είναι αυτό το ζητούμενο όμως, έτσι δεν είναι; Έρωτας, πάθος και πόθος σε χρώμα κόκκινο. Μάτια που κοιτούν τ' αστέρια και ονειρεύονται. Απροσδόκητες ιστορίες και ευκαιρίες. Από τη μια πλευρά να χαίρεσαι και να μην θες να τελειώσει και από την άλλη να ξέρεις ότι σίγουρα θα υπάρξει τέλος. Βασανιζόμαστε, παλεύουμε να βρούμε άκρες. Να βρούμε ζωή και να ταξιδέψουμε στο όνειρο. Έρωτας είναι το ξέρω. Μαλώνω με μένα που σε αφήνω να τρυπώσεις στα όνειρά μου και να γίνεις ένα με αυτά. Που η σκέψη μου γράφει το όνομά σου, χαραγμένο, στάζοντας αίμα από την πίεση. Αγάπη άπειρη σαν τα’ αστέρια τ’ ουρανού. Γράφω για να πω τα συναισθήματά μου. Δεν έχω που αλλού να τα πω. Να τα μοιραστώ. Ποιος θα καταλάβει; Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς την επίδραση του ηλιακού σου άνεμου πάνω μου. Το μαγνητικό μου πεδίο τρελαίνεται με κάθε επαφή σου και κάθε τόσο γυρνάω γύρω γύρω σαν ένα μικρό και ανόητο παλσάρ. Ότι και να κάνω σε σκέφτομαι.
[photo by emmortal]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου