Τι κι αν είσαι σε μια άλλη αγκαλιά;

Ό έρωτας είναι ένα ατελείωτο τραγούδι που αρχίζει,
παίζει και ξαναπαίζει χωρίς να τελειώνει ποτέ.
Μήνες τώρα ψιθυρίζω στίχους
μήπως αγγίξω την καρδιά σου,
μήπως πιστέψω σε σένα.
Όταν το τραγούδι αυτό ξεφύτρωσε μέσα μου,
ήσουν σε μια άλλη αγκαλιά...
Κοιτούσες και ερωτευόσουν άλλα μάτια
εκτός απο τα δικά μου.
Άγγιζες άλλο κορμί...

Λιώνω....{-[πονάω]-}
με μια γλυκιά ματιά σου μόνο,
ο παράδεισος η γη {-[και η κόλαση μαζί]-}
ελά μην λυπάσαι μόνο γέλα,
να ακούσω μουσική...

Πάντα εδώ θα μένω να σε περιμένω
τι κι αν είσαι σε μια άλλη αγκαλιά
μόνο η χαρά σου
φίλη στην καρδιά σου
θα 'ναι της ζωής μου ελπίδα τώρα πια....

Πόσο να περιμένεις
και να υποβάλλεις τον εαυτό σου σε ατελείωτο ταξίδι;;
για ποιές θυσίες μου μιλάς;;;
όταν εσύ ο ίδιος με προδίδεις καθημερινά;
τα όρια είναι κοντά..
αλήθειες και ψέματα, καλό και κακό γίναν ένα
χωρίς να μπορώ να ξεχωρίσω τι είναι σωστό και τί λάθος.

Θεέ μου δώσμου δύναμη ν' αντέξω και φώτιση να παλέψω...

Ερωτευμένη - Λάκης Φουρουκλάς

Είναι ερωτευμένη! Τρελά, αφόρητα ερωτευμένη. Δεν πίστευε ότι θα μπορούσε κάποτε να της συμβεί αυτό. Όχι. Ποτέ των ποτών. Τι έκφραση κι αυτή! Αλλά, εντάξει, τώρα πια όλα επιτρέπονται -ακόμη και τα ποτά των ποτών- τώρα που η ζωή της γέμισε φως, χαρά, αισιοδοξία, μα πάνω απ’ όλα ομορφιά. Μοναδική, ονειρική ομορφιά.
«Κανείς δε σε αγαπά γι’ αυτό που είσαι,» της είπε κάποτε ένας παλιός εραστής, αλλά αυτή, η κουτή, δεν τον πίστεψε. Κι έτσι συνέχισε να είναι ο εαυτός της. Συνέχισε να είναι για χρόνια και χρόνια ο ίδιος ατσούμπαλος, ανίδεος, αντικοινωνικός εαυτός. Και συνέχισε να κάνει τα ίδια λάθη -να πιστεύει δηλαδή η δόλια, ότι η ψυχή μετρά πιότερο απ’ την εικόνα, ότι η καλή καρδιά είναι πιο σημαντική από μια σέξι εμφάνιση. Και κάποτε έφτασε στα όριά της, η μοναξιά έκανε ματ, ματώνοντάς την. Και κάποτε είπε, ως εδώ και μη παρέκει. Και κάποτε μούντζωσε τη μούρη της στον καθρέφτη και δήλωσε, θα σε αλλάξω, θα σε κάνω μια θεά...... Τη συνέχεια θα τη βρείτε στο blog του Λάκη Φουρουκλά....

Πόσο ίδια αισθάνομαι με την ηρωίδα του.. Ότι και να γράψει, όπως και να το περιγράψει είναι όμορφο και αξίζει...

Sleep under the moon... My moon is you...

Πόση μοναξιά μπορεί να κρύβουμε μέσα μας.. Άπειρες φορές περπατώντας στο δρόμο είδα ζευγάρια να αγκαλιάζονται και ηλικιωμένοι να είναι πιασμένοι χέρι-χέρι. Τους ζήλεψα και τους θαύμασα παράλληλα. Και εκεί μέσα στο κρύο δωμάτιο, κοιτώντας το ταβάνι είδα το πρόσωπό σου να μου χαμογελά. Σου χαμογέλασα και εγώ! Μου έλειψες, μου λείπεις.. Μέσα στις λίγες ώρες που δεν είσαι εδώ η απουσία είναι αιώνας. Σου μιλώ και ψιθυρίζοντάς σου σε ρωτάω που είσαι και μ' άφησες μόνη; Σε ψάχνω μέσα μου, μόνο εκει σε βρήκα. Ανοίγω τα μάτια και ξανά σιωπή. Απουσία... Αποφασίζω να κοιμηθώ για να σε νοιώσω... Κάτω από το φεγγάρι που απόψε είναι ολόγιομο. Απλώνω το χέρι και σου λέω.. καληνύχτα έρωτά μου... καληνύχτα φεγγάρι μου!

Listen "Fly me to the moon"

Άθροισμα στιγμών ευτυχίας

Πάνε μέρες που δεν έχω γράψει, όχι γιατί δεν έχω την ανάγκη αλλά γιατί δίνω όλη μου την ενέργεια και το χρόνο σε κείνον. Την εβδομάδα αυτή σκέφτομαι συνεχώς τις στιγμές που περάσαμε και προσπαθώ να τις αθροίσω, για να καταλήξω στο πόσο πολύ με συνεπαίρνει. Η ζωή είναι στιγμές ευτυχίας που τις περισσότερες φορές όταν τις ζούμε δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι μας συμβαίνει. Συλλέγουμε εικόνες που στη θύμησή τους άλλες φορές χαμογελάμε και άλλες θυμώνουμε. Μια από αυτές που σίγουρα με δυσκολία θα μπορούσα να περιγράψω είναι αυτή πάνω στη γέφυρα με τα χριστουγεννιάτικα φωτάκια κατά μήκος του ποταμού, αγκαλιά... κοιτώντας τον έρωτα κατάματα.... Δεν είναι εύκολο να μεταφέρω συναισθήματα, ούτε να περιγράψω την εικόνα που τα δικά μου μάτια έβλεπαν. Αχ αυτός ο έρωτας. Αχ αυτό το κορμί που ποθεί και απωθεί ταυτόχρονα. Σιγά-σιγά όμως έρχεται η λύτρωση. Μέσα μου αλλάζουν όλα... Χαρά και λύπη, πόνος και λύτρωση, φόβος και ελπίδα ταξιδεύουν παράλληλα. Καταφεύγω στη σιωπή απωθώντας τον. Αιμορραγεί η σιωπή λέξεις... Αιμορραγεί η καρδιά έρωτα....

Μα αυτός ακόμα εδώ, να μου φωνάζει αγάπα με. Με κρατά και με κοιτά σαν το πληγωμένο κουτάβι που ζητά χάδι. Κι όταν αυτό το χάδι επιτέλους περιπλανιέται στο κορμί σπαράζει τον εσωτερικό μου κόσμο και μου αφαιρεί την αναπνοή. Παύω να ανασαίνω απο το άγγιγμα των δακτύλων του σαν να περίμενα χρόνια την αφή τους. Γεύομαι το φιλί του που η ζεστασιά του διαπερνά τα κύτταρά μου ζεσταίνοντας ότι μέχρι τώρα είχα καταχωνιάσει μέσα μου. Κλείνω τα μάτια και το μόνο που βλέπω είναι την εικόνα του. Ακόμα και όταν κοιμάμαι... Περνάει ο καιρός και όταν ξυπνάς απο τη λήθη του έρωτα μαζεύεις τις στιγμές. Είναι πολλές που πρέπει να θυμάμαι, αν και αυτό που έμεινε είναι η γλυκιά γεύση και η ανάμνηση των ματιών του. Μην σταματάς να με κοιτάς... Αυτή είναι η αλήθεια που χρειάζομαι.. Το βλέμμα σου! Εκεί θα γεννηθεί η αγάπη... μέσα από την κίνηση των βλεφάρων σου, μέσα στα συναισθήματα που μεταφέρουν τα κορμιά μας και μόνο από εκείνους που την καταλαβαίνουν! Γιατί η αγάπη ανήκει σε μας....

Listen "Love Bites"