3 Ιαν 2010

Το κύμα απόμεινε μόνο..

Είναι κάτι στιγμές που το παρελθόν ανταμώνει το παρόν και όλα γίνονται μαύρα με μικρή απόχρωση του κόκκινου. Καταλαβαίνεις τι έχασες, τι μοίρασες, τι άφησες. Κοιτάς από το παράθυρο τον ήλιο που λάμπει έξω και μαλώνεις με σένα που δεν είσαι έξω να χαρείς τη ζωή. Και όλα αυτά για το τίποτα, για μια σταγόνα ευτυχίας που δεν κατάφερες ποτέ να κρατήσεις. Ποιά λάμψη όμως θα διώξει τη λύπη; Αυτή που μένει χρόνια μέσα σου και θρονιάζεται χωρίς να σε ρωτήσει; Άλλος ένας χρόνος με υποδέχθηκε με τον κόμπο στο λαιμό, με τα δάκρυα στα μάτια, με κουρασμένους λυγμούς. Το κύμα απόμεινε μόνο...

4 σχόλια:

  1. Καμμιά εξωτερική λάμψη συνήθως δεν σηκώνει την εσωτερική λύπη (και μοναξιά) που χρόνια κουβαλάμε... πολλές φορές νοιώθω ότι γεννήθηκα μαζί της... κι έτσι αποφάσισα εδώ και κάποια χρόνια να μάθω να συμπορεύομαι, χωρίς να την αφήνω, όσο μπορώ βέβαια, να επισκιάζει άλλες στιγμές. Άνοιξε το παράθυρο καλή μου emmortal γιατί έχει τόσο φως έξω... κάποιο θα ζεστάνει την καρδούλα σου και θα φωτίσει το πρόσωπό σου. Η ζωή είναι τόσο σύντομη τελικά... ας κάνουμε κι εμείς το μέρος μας για να την συναντήσουμε. Καλή χρονιά σου εύχομαι, από καρδιάς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η λάμψη έρχεται απο μέσα..και έρχεται τόσο ξαφνικά κι αυτό είναι ευλογία..Μα εξίσου ξαφνικά χάνεται και σε αφήνει με εκείνο τον κόμπο στο λαιμό που δεν αντέχεται..

    Ξεκίνησα αυτή τη χρονιά πιστεύοντας πως τα έφτιαξα όλα..νόμιζα πως πέρασα επιτέλους στην φωτεινή πλευρά,αλλά όχι..απλά γελάστηκα.Τα πράγματα είναι πιο μαύρα απο ποτέ..τι σοι αρχή είναι αυτή?Κι αν είναι έτσι η αρχή τι να περιμένουμε ύστερα?

    Φοβάμαι πως τελικά ολο αυτό δεν θα φύγει..σαν κατάρα είναι..κάθε που έρχεται το φως και λες θα μείνει χάνεται και βυθίζεσαι σε ακόμα πιο βαθύ σκοτάδι..Φοβάμαι να γυρνάω στην ίδια μαυρίλα..ξανά..γιατί?

    Αν μου έχει μείνει μια αχτίδα που δεν έσβησε ακόμα στη στέλνω σε ελπιδοφόρο μήνυμα:όλα αλλάζουν τόσο μα τόσο γρήγορα!Και τα δάκρυα μπορούν να γίνουν χαμόγελα μέσα σε λίγες στιγμές!Ελπίζω η χρονιά να συνεχίσει καλύτερα και όσο πάει να φωτίζει..θα έρθει η ευτυχία,το ξέρω..θα έρθει και θα είναι αληθινή,αρκεί να την περιμένεις με μάτια στεγνά!

    Καλή Χρονιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είμαι ένας χαμογελαστός άνθρωπος και δεν μου αρέσει να στεναχωρώ ή να είμαι στεναχωρημένη. Υπάρχουν στιγμές όμως που ένας έρωτας σε κάνει να λιώνεις, να σέρνεσαι... και όλα αυτά ίσως γιατί αγαπάς. Ίσως γιατί εκμεταλλεύονται αυτό που νοιώθω!

    Γλυκιά μου Ρουθ,
    η μοναξιά δεν με πειράζει και τις περισσότερες φορές την αναζητώ. Με ενοχλεί όμως η απανθρωπιά, με ενοχλεί η αδιαφορία, ειδικά όταν αυτή είναι από άτομα που έχεις δώσει τη ψυχή σου. Παλεύω να ανοίξω το παράθυρο της καρδιάς μου...

    Ανέμη,
    καταλαβαίνω ακριβώς τι μου λες. Διάβασα τα γραφόμενά σου και θα συνεχίσω. Περιμένω την αχτίδα που θα φωτίσει το δρόμο μου και μου αλλάξει τη ζωή.

    Καλή Χρονιά να έχετε αγαπημένες φίλες. Ας είναι η ζωής σας χαρούμενη και με πολύ αγάπη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όταν πήρα μια μικρή μυρωδιά απο το ποιά είμαι, γιατί ποτέ δε με κατάλαβα ακριβώς, όταν άρχισα να αναγνωρίζω τον εαυτό μου σε όσα κάνω τότε και τότε μόνο είπα πως ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να σταθεί δίπλα μου θα είναι αυτός που θα αγαπήσει και θα αντέξει το μαύρο μου.
    Μέχρι τότε κλαίω με λυγμούς, αγαπάω δυνατά, αγγίζω τα χρώματα και μυρίζω τα λουλούδια γύρω μου. Έστω και αν τα ζω μόνη μου όλα αυτά.
    Και αν έμαθα κάτι μέχρι σήμερα είναι να είμαι αυτόφωτη όταν βγαίνω απο τα σκοτάδια μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή