Ταλαιπωρώντας το μυαλό και την κάθε μου σκέψη, συνέχεια. Μέρα και νύχτα... Με τι; Δεν θα σου πω... Έμαθα πως όλα είναι αληθινά, γιατί εμείς τα κάνουμε έτσι. Ζωγραφίζουμε τα όνειρά μας στο καθημερινό, πιστεύουμε στα πάθη και τους πόθους μας. Ποτέ δεν με κατάλαβες και ίσως να μην το καταφέρεις. Αυτό που μέσα απ' την ψυχή μου σου φώναξα, δίχως να με νοιάζει τίποτα άλλο. Και άσε με να το νοιώθω, αφέσου στον κόσμο που δημιουργείς μέσα μου όταν είσαι μαζί μου. Τόσο απλά και μείνε εκεί. Να σε κοιτάζω να μου γελάς... Και εγώ να χάνομαι... Ο φόβος δεν είναι για μας και πάντα θα στο λέω. Όσο προσπάθησα να ‘μαι κοντά σου τόσο μου έφευγες... Έτσι, γιατί σε ξέρω και αυτό σε τρόμαξε. Μα θα 'μαι πάντα εδώ για σένα ακόμα και αν τώρα πια εγώ σε διώχνω. Ο άγγελος σου που θα σε φροντίζει και ο δαίμονας σου που θα σε ξορκίζει από του κόσμου τη λήθη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου