Καταργώ τον εαυτό μου μην βρίσκοντας τρόπο να δω την αλήθεια. Ανακατεύω τα ύδατα, αλλά η θολούρα τους δεν με αφήνουν να δω παρακάτω. Γέμισα λασπόνερα τα χέρια μου. Πόσο πολύ μπορεί να βαραίνει τους ώμους, να σε γονατίζει κόβοντας σου τα πόδια; Ταξίδι. Δρόμος. Κομμένες λέξεις νομίζοντας ότι θα σου δώσουν χαρά. Τα πέρασα και τα προσπέρασα. Κατάματα κοιτώ δίπλα μου. Στέκομαι. Ορθώνομαι. Δυναμώνω τα θέλω μου και τα πιστεύω μου. Χρωματίζω τον έρωτα στο χρώμα που σου αρέσει και αφήνω στίγματα παντού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου