31 Δεκ 2008

Ασταμάτητα...

Σήμερα γράφω ασταμάτητα. Ότι δεν μπόρεσα να πω με λόγια και με βλέμματα θέλω να τα αφήσω εδώ. Ίσως έτσι καταφέρω να κρατήσω στην μνήμη μου στιγμές ευτυχίας. Ενώσαμε βλέπεις τις σιωπές μας και από μέσα τους ξεπήδησε ένα ουρλιαχτό ζωής. Έτσι όπως εμείς οι δύο την είδαμε, τη γευτήκαμε, τη ζήσαμε. Δεν κάνω σούμα τα λάθη και τα σωστά γιατί θα χαθώ. Όλα σωστά ήταν για να καταλήξεις εδώ, μαζί μου. Άλλαξες βλέπεις την οπτική μου γωνία, αλλά ποτέ δεν μου επέτρεψες να δω μέσα απ' τα μάτια σου. Και τώρα τι μένει; Ερωτηματικά και απίστευτα θέλω. Πάθος και πόθος γίναν ένα. Θα γράφω μέχρι να κουραστούν τα δάχτυλά μου, μέχρι να κουραστεί η σκέψη. Μέρα, νύχτα, τι σημασία έχει; Ο έρωτας δεν έχει ώρα. Ξέρω ότι περνάς καλά και χωρίς εμένα. Η αλλαγή του χρόνου σήμερα ας σου δώσει χαρά. Μια καινούρια μέρα ξεκινά αύριο. Τα χέρια που σ' αγγίζουν, τα μάτια που σε κοιτούν, ας σου δίνουν ευτυχία ακόμα και αν αυτά δεν είμαι εγώ. Δεν θα μπορούσα να ευχηθώ κάτι διαφορετικό. Όπου και αν είσαι, όπως και αν είσαι νομίζω οτι ήρθε η ώρα το τριαντάφυλλο να ανθίσει.... Ποιό είναι το χρώμα της εκπλήρωσης;
[Χρησιμοποιημένες ατάκες του Λάκη Φουρουκλά]

2 σχόλια:

  1. Εύχομαι όμορφα ταξίδια στους αστερισμούς που χρόνια ονειρεύεσαι. Με άγγιξαν πολύ όσα γράφεις... ένα κομμάτι μου σε "ξέρει".

    Καλή χρονιά με υγεία και αγάπη στη ζωή όλων μας. Θα τα λέμε. ελπίζω :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. δεν φτάνει μόνο η βροχή... το τριαντάφυλλο θ' ανθίσει, όταν το νάμα η ρίζα του ρουφήξει. καρδιά μου, καιρός είναι να πιάσεις το πινέλο και το καμβά σου να γεμίσεις με χρώματα πολλά...
    καλή χρονιά, σε φιλώ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή