Ασταμάτητα...

Σήμερα γράφω ασταμάτητα. Ότι δεν μπόρεσα να πω με λόγια και με βλέμματα θέλω να τα αφήσω εδώ. Ίσως έτσι καταφέρω να κρατήσω στην μνήμη μου στιγμές ευτυχίας. Ενώσαμε βλέπεις τις σιωπές μας και από μέσα τους ξεπήδησε ένα ουρλιαχτό ζωής. Έτσι όπως εμείς οι δύο την είδαμε, τη γευτήκαμε, τη ζήσαμε. Δεν κάνω σούμα τα λάθη και τα σωστά γιατί θα χαθώ. Όλα σωστά ήταν για να καταλήξεις εδώ, μαζί μου. Άλλαξες βλέπεις την οπτική μου γωνία, αλλά ποτέ δεν μου επέτρεψες να δω μέσα απ' τα μάτια σου. Και τώρα τι μένει; Ερωτηματικά και απίστευτα θέλω. Πάθος και πόθος γίναν ένα. Θα γράφω μέχρι να κουραστούν τα δάχτυλά μου, μέχρι να κουραστεί η σκέψη. Μέρα, νύχτα, τι σημασία έχει; Ο έρωτας δεν έχει ώρα. Ξέρω ότι περνάς καλά και χωρίς εμένα. Η αλλαγή του χρόνου σήμερα ας σου δώσει χαρά. Μια καινούρια μέρα ξεκινά αύριο. Τα χέρια που σ' αγγίζουν, τα μάτια που σε κοιτούν, ας σου δίνουν ευτυχία ακόμα και αν αυτά δεν είμαι εγώ. Δεν θα μπορούσα να ευχηθώ κάτι διαφορετικό. Όπου και αν είσαι, όπως και αν είσαι νομίζω οτι ήρθε η ώρα το τριαντάφυλλο να ανθίσει.... Ποιό είναι το χρώμα της εκπλήρωσης;

[Χρησιμοποιημένες ατάκες του Λάκη Φουρουκλά]

Breath on me

Oh, it's so hot, and I need some air.
And boy, don't stop 'cause I'm halfway there
It's not complicated, we're just syncopated
We can read each other's minds.
One love united
Two bodies synchronising
Don't even need to touch me
Baby, just

Breathe on me.....

[photo found in deviantart]

Listen "Britney spears Breathe on me"

Εξάχνωση γυναίκας

Δεκαοχτώ χρόνια πέρασαν για να ειπωθούν αλήθειες. Τόσα χρόνια μου κρατάς το χέρι κάθε φορά που η καρδιά είναι σμπαράλια. Έχεις τον τρόπο να γνωρίζεις πότε θα είσαι εδώ, να μου θυμίζεις ότι η δύναμη κρύβεται μέσα μου. Ο έρωτας που μου προσφέρεις όμως δεν βρίσκει ανταπόκριση. Η καρδιά μου, το σώμα μου ανήκει αλλού. Ναι, εγώ δεν μπορώ να μοιράζομαι σαν κάποιους άλλους. Δίνομαι χωρίς να σκεφτώ δυστυχώς αν θα πονέσω, αν θα μείνω μόνη στο τέλος. Αυτό που θα έχω να πω όμως είναι ότι αγάπησα και αγαπήθηκα.

Για άλλη μια φορά λοιπόν εδώ, χαμένη σε λέξεις. Λέξεις που το στόμα δεν έχει το κουράγιο να ξεστομίσει, να φωνάξει...που είναι η αγάπη; Τη νύχτα που με κοίταξες στα μάτια και μου πες σ'αγαπώ, σου έδωσα το Όσκαρ ανδρικού ρόλου..Εξαχνώθηκα πια. Γυρεύω τα μάτια σου, το κορμί σου, το άρωμά σου..Δεν σε θέλω όμως. Μου φτάνει η τόση κοροϊδία. Κούρνιασα στην αγκαλιά σου χτες βράδυ για τελευταία φορά. Πληγωμένη άλλη μια φορά που με πρόδωσε η καρδιά. Το κατάλαβα και έσφιξα το κορμί μου πάνω σου όσο μπορούσα. Χρώμα δεν αλλάζουν τα μάτια μόνο τρόπο να κοιτάζουν....

Οι τζούρες στα τσιγάρα μου είναι ανάσες μου, που πνίγονται από τον καπνό σου.

Η σκέψη έχει άρωμα. Μυρίζει φόβο. Αυτή σου μιλάει τώρα.

Χριστούγεννα

Αφήνω πίσω μου κάθε λατρεία. Χριστούγεννα.... και τα χαμόγελα των μικρών παιδιών μου θυμίζουν ομορφιές. Τα κάλαντα σου μεταδίνουν αισιοδοξία. Θα τραγουδήσω και εγω μαζί τους φέτος.
Μέσα μου λάμπουν ξάστεροι ουρανοί, και το κορμί μου, φάτνη ταπεινή, βλέπω κι αλλάζει, γίνεται ναός. Ω! μέσα μου γεννιέται ένας Θεός. Σώμα και αίμα πήρα από σένα, την αδικία αφαιρώ απ' τον καθένα, με αγάπη και στοργή όπως έκανες εσύ σε μένα..

Στίγματα

Καταργώ τον εαυτό μου μην βρίσκοντας τρόπο να δω την αλήθεια. Ανακατεύω τα ύδατα, αλλά η θολούρα τους δεν με αφήνουν να δω παρακάτω. Γέμισα λασπόνερα τα χέρια μου. Πόσο πολύ μπορεί να βαραίνει τους ώμους, να σε γονατίζει κόβοντας σου τα πόδια; Ταξίδι. Δρόμος. Κομμένες λέξεις νομίζοντας ότι θα σου δώσουν χαρά. Τα πέρασα και τα προσπέρασα. Κατάματα κοιτώ δίπλα μου. Στέκομαι. Ορθώνομαι. Δυναμώνω τα θέλω μου και τα πιστεύω μου. Χρωματίζω τον έρωτα στο χρώμα που σου αρέσει και αφήνω στίγματα παντού.

Listen " True color"

Ο μικρός τυμπανιστής

Χτύπησε ο μικρός τυμπανιστής ξανά, ηχεί στα αυτιά μου ο ρυθμός του, με κάνει να χαμογελώ και να χαίρομαι σαν μικρό παιδί.

Σήμερα στο γηροκομείο μια γιαγιά μου είπε: Κρίνεις με την καρδιά και η αγάπη σου βγαίνει σε όλους εμάς εδώ... Χαμογέλα, σε κάνει να λάμπεις..

Και ο μικρός τυμπανιστής άρχισε να μου μιλά ξανά και ξανά.
Και ξαφνικά ο ουρανός έγινε χαρτί, η θάλασσα μελάνι και τ' αστέρια οι δικές μου λέξεις.Έμειναν άραγε εκεί ψηλά, στα φανερά και μπορούν όλοι να τις διαβάσουν;

Βλέπετε έχω τους δικούς μου αγγέλους, όχι ένα, όχι δύο, αλλά τέσσερα παλικάρια ετών δεκαεφτά και δεκαεννιά που με οδηγούν.. που ίσως με κοιτούν και μου χαμογελούν όπως εγώ. Δεν θα κλάψω το υποσχέθηκα σε έναν από σας...

Παράξενο πόσο δύναμη μπορεί να κρύβεται μέσα μου.
Και εκεί κατάλαβα το νόημα...
Σήμερα..
Τώρα...
Είμαι εδώ για να δίνω χαρά, να σκορπάω χαμόγελα.. να δίνω απλόχερα αγάπη σε όσους δεν έχουν. Αυτό με κάνει να χορεύω, να μην κουράζομαι, να νοιώθω ευτυχία.
Και για αυτό πετάω, ακόμα και αν οι πληγές μου είναι βαθιά χαραγμένες.
Ένα στιλέτο καρφώθηκε ίσα στην καρδιά.. δεν πέθανα όμως, είμαι εδώ και γράφω στον ουρανό χαρούμενη. Γιατί είναι Χριστούγεννα και σκορπάω αγάπη...

Όσο για σένα μικρό μου τριαντάφυλλο, είμαι σίγουρη ότι η μυρωδιά που θα σκορπάς στο πέρασμά σου, θα με κάνει περήφανη που ίσως για λίγο, ίσως λιγότερο από όσο φαντάζομαι, σε έκανα να ανθίσεις...
Collision Forms Rings Around Vega

This artist concept illustrates how a massive collision of objects perhaps as large as the planet Pluto smashed together to create the dust ring around the nearby star Vega. New observations from NASA's Spitzer Space Telescope indicate the collision took place within the last one million years.

Astronomers think that embryonic planets smashed together, shattered into pieces, and repeatedly crashed into other fragments to create ever finer debris.

Image credit: NASA/JPL-Caltech.

Το κόκκινο..

Ποιος μπορεί να πει τι είναι καλό και κακό;

Αν τα σκέφτεσαι με τη λογική θα πεις κακό,

Αν όμως αφήσεις την καρδιά να αποφασίζει για σένα θα φωνάξεις καλό.

Η μοίρα λέτε ορίζει τη σκέψη του καθενός μας ή η σκέψη ορίζει την μοίρα;

Φουρτούνες η μία μετά την άλλη.

Χαμόγελα ψεύτικα, χτυπήματα στην πλάτη.

Αφήστε με…..

Εγώ θα πω αν θέλω να πάω, που θέλω να πάω και πότε.

Σου αφήνω ένα λουλούδι να το προσέχεις.

Ο δρόμος φαίνεται μακρύς και δύσκολος,

το κόκκινο δεν το ξεχωρίζω,

είναι σαν να κοχλάζει μέσα στη σάρκα.

Είναι η ψυχή που βγήκε από μέσα μου.

Είναι η καρδιά που θα ξεριζώσω για χάρη σου!!!

Listen " Ayo how many times"

Ο μικρός πρίγκιπας και το τριαντάφυλλο

Συλογίζομαι τα τριαντάφυλλα που εγώ έχω φροντίσει,
που εγώ έχω ποτίσει.
Μπορεί να μην είναι πολλά αλλά έκανα ότι καλύτερο μπορούσα.
Κάποια στιγμή όμως μαράθηκαν, δεν τα έβαλα στη γυάλα.
Βλέπετε δεν είμαι ο μικρός πρίγκιπας.
Ψάχνω ψηλά για αστέρια,
τα μετρώ ένα-ένα και χαζεύω τη λάμψη τους.
Δεν έχω βρει ακόμα το δικό μου αστέρι,
η Γη είναι μακριά απ' αυτά.
Θαμπωνομαι από το φως τους και απλώνω τα χέρια μου να τ' αγγίξω.
Το μπουμπούκι, μέσα μου παραμένει..
Χρειάζομαι και εγώ καποιον να με φροντίσει.
Να γίνω εγω το τριαντάφυλλο,
να γίνει ο δικός μου πρίγκιπας.
Σιωπές....
Απουσίες.....
Χειμώνας και τσαλαβουτώ στα νερά που άφησε η βροχή.
Τα ξερά φύλλα στο δρόμο, μου υπενθυμίζουν που είμαι.
Δεν είμαι πουθενά φωνάζω. Τίποτα δεν είναι εδω για μένα.. Μόνο για μένα..
Άρωμα κορμιού μεθυστικό που η μνήμη μου αναζητά.
Πονά η καρδιά.
Υποφέρω..
Δεν ζήτησα τίποτα.
Δεν θέλω να πάρω τίποτα.
Θέλω να δώσω και ας μην πάρω.
Κάποτε όμως ο πόνος γίνεται αβάσταχτος...
Και το μόνο που θέλω είναι να ξεριζώσω την καρδιά μέσα μου.
Να ταξιδέψω και εγώ στ' αστέρια, στους φίλους μου που με περιμένουν..
Στους μικρούς μου αστερισμούς που λάμπουν εκέι ψηλά.

Listen "November rain Guns n roses"

Μέρα και νύχτα γίναν ένα

Ταλαιπωρώντας το μυαλό και την κάθε μου σκέψη, συνέχεια. Μέρα και νύχτα... Με τι; Δεν θα σου πω... Έμαθα πως όλα είναι αληθινά, γιατί εμείς τα κάνουμε έτσι. Ζωγραφίζουμε τα όνειρά μας στο καθημερινό, πιστεύουμε στα πάθη και τους πόθους μας. Ποτέ δεν με κατάλαβες και ίσως να μην το καταφέρεις. Αυτό που μέσα απ' την ψυχή μου σου φώναξα, δίχως να με νοιάζει τίποτα άλλο. Και άσε με να το νοιώθω, αφέσου στον κόσμο που δημιουργείς μέσα μου όταν είσαι μαζί μου. Τόσο απλά και μείνε εκεί. Να σε κοιτάζω να μου γελάς... Και εγώ να χάνομαι... Ο φόβος δεν είναι για μας και πάντα θα στο λέω. Όσο προσπάθησα να ‘μαι κοντά σου τόσο μου έφευγες... Έτσι, γιατί σε ξέρω και αυτό σε τρόμαξε. Μα θα 'μαι πάντα εδώ για σένα ακόμα και αν τώρα πια εγώ σε διώχνω. Ο άγγελος σου που θα σε φροντίζει και ο δαίμονας σου που θα σε ξορκίζει από του κόσμου τη λήθη.

Tu amor

Para que vas a olvidar
Tu tenido tanto temo
para que vas a olvidar
si solo quiero tu amor

Το μονόγραμμα του χαρταετού

Θα πενθώ πάντα -- μ’ ακούς; -- γιά σένα,
μόνος, στόν Παράδεισο

Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές
Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχος
Μιά στιγμή θά συγκατατεθεί ο Καιρός

Πώς αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι

Θά παραστήσει ο ουρανός τα σωθικά μας
Καί θά χτυπήσει τόν κόσμο η αθωότητα
Μέ τό δριμύ του μαύρου του θανάτου.

Τα δυό μικρά ζώα,τά χέρια μας
Πού γύρευαν ν’ανέβουνε κρυφά τό ένα στό άλλο.....

[από το Μονόγραμμα -Οδυσσέας Ελύτης]

Γύρεψα τα χέρια σου να με κρατήσουν,
γύρεψα τα χείλη σου να με φιλήσουν.
Πήρα πόνο και ενοχές,
πήρα αγκάθια και απειλές....Μα ακόμα είμαι εδώ!
Πετώ σαν τον χαρταετό,
γιατί λεύτερο πουλί έμαθα ναι είμαι...

Εφτά και ένα κανάλια μαζί σου..

Πως μπορώ να βγάλω αυτό που νοιώθω; Ποια λόγια και ποιες λέξεις είναι κατάλληλες; Στην προσπάθειά μου να ενώσω την απόσταση του κύκλου και να την κάνω σημείο πνίγηκα στα κανάλια του. Άφωνη παρακολουθούσα την εξέλιξη. Είδα τις κινήσεις, το γνωστό βλέμμα. Και σκέφτηκα τόλμα.

Πως γίνεται εκεί που καίγεσαι από την φλόγα του κεριού να φυσά κρύος αέρας;

Εφτά κανάλια μετρήσαμε.

Η επικοινωνία ένα από αυτά. Που ενώ υποστηρίζεις ότι το κατέχεις αυτομάτως κλείνεις τα διόδια.

Το συναίσθημα… έχεις; Πού ν’ το; Δεν βλέπω. Βοήθα με.

Ενδιάμεσα κανάλια και αναφορές για να καταλήξουμε να με ρωτάς για το όγδοο και τελευταίο. Ο κύκλος που γίνεται σημείο. Οι καρδιές που συμπληρώνονται, τα κορμιά που γίνονται ένα.

Δεν κατάλαβες όμως ότι μέσα από τη διαδρομή αυτή η απόσταση είναι μικρή και κοντά στο σημείο; Χάνεσαι.

Χάθηκα μαζί σου.

Θόλωσε ο κύκλος και είδα και άλλα σημεία γύρω σου. Ξεπετάγονται κι αναρωτιέμαι για την επιλογή σου.

Είμαι εδώ μαζί σου.

Έμεινε η ματιά μου να ψάχνει το βλέμμα σου, μέσα στο άπειρο της θάλασσας και στη μοναξιά της άμμου….

Πάγωσα!

[photo found in deviantart]

Listen " White stripes elephant-cold cold night"

Κάποιοι άνθρωποι

Είναι κάποιοι άνθρωποι τόσο αμίλητοι, τόσο χαμένοι και χωμένοι στον
εαυτό τους...
Μοιάζουν να είναι οι πιο θετικιστές, οι πιο προσγειωμένοι, μα αλήθεια οι πιο φευγάτοι είναι... Να καταλάβω θέλω... φαίνεται να μην είναι γραφτό... κι ας μην πιστεύω στη μοίρα...
Πολύ λίγοι αυτοί οι άνθρωποι πάνω στον πλανήτη, δε θα μπορούσε να τους
χωρέσει διαφορετικά το σύμπαν...
Δε θέλω να πονά και δε θέλω να πονάω ούτε εγώ...
Πρέπει να μάθω να αγχώνομαι λιγότερο... να μιλάω κι εγώ λιγότερο...
Ίσως η ευτυχία για αυτά τα άτομα να είναι κάτι διαφορετικό από εμάς τους υπόλοιπους...
Ίσως να είναι ευτυχισμένοι μέσα στην
αντισύμβασή τους, τη μοναξιά τους...
την ομορφιά της ψυχή τους....
απλά να, κάποτε πέφτουν οι άμυνες και το βλέμμα τους προδίδει πως είναι και αυτοί άνθρωποι...
το βλέμμα φωνάζει κι ας σιωπούν οι λέξεις...
Έτσι μου φώναξε και μένα χτες!

Listen "Cristina Aguilera hurt"

Αχτίδα φωτός

Είναι αργά και καταλάθος βρήκα μια φωτογραφία που είχα θάψει εδώ και καιρό.
Μου θύμισε την αχτίδα φωτός που λέω συχνά τελευταία. Το παράθυρο που περιμένω να φεγγοβολήσει κάποια στιγμή. Δύσκολη μέρα η σημερινή. Μου είπε ότι έκανα τη μέρα νύχτα και κατάλαβα τη στεναχώρια να διαπερνά το κορμί μου. Έγινε και δεν γυρνά πίσω. Ίσως δεν θα έπρεπε να μιλήσω. Όσα περισσότερα μαθαίνουν για σένα τόσο πιο ευάλωτη σε θεωρούν.

Βροχή

Κάθομαι στο γραφείο μου και βλέπω τη βροχή από το παράθυρό μου.
Τραγουδώ με τις στάλες που χτυπούν το τζάμι.

Τα μάτια μας

Όπως πολύ σωστά είπε ένας φίλος μου πρόσφατα, το βράδυ οι σκέψεις γίνονται πιο έντονες. Θα συμφωνήσω μαζί σου. Τα μάτια μιλάνε εύκολα. Δεν μπορείς να κρυφτείς ακόμα και αν είσαι ο καλύτερος ηθοποιός..

Τα μάτια και το βλέμμα μας είναι ίσως ένα από τα δυνατότερα κομμάτια της ομορφιάς μας. Πολλά μπορούν να κριθούν σ' ένα βλέμμα και δεν είναι λίγες οι φορές που νιώσαμε αμηχανία, νιώθοντας ένα βλέμμα καρφωμένο επίμονα πάνω μας. Δεν είναι άλλωστε λίγοι αυτοί που θεωρούν, ότι τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής.

Σαν παιδί και εγώ...

Δεν ξέρω πραγματικά απο που να αρχίσω. Βλέπετε γράφω απο τα δεκάξι μου. Μην ρωτάτε πόσο είμαι τώρα. Σημασία έχει να μπορώ να εκφράσω με λόγια τη ζωή μου. Τα κρατώ καλά κλεισμένα μέσα μου, ψυχή και σώμα που όσο μπορώ να καταλάβω μέχρι τώρα δεν νοιώσανε αυτό που περίμενα, τις νύχτες που σιγόκλαιγα. Πικρά και κλαμένα παιδικά χρόνια. Θυμάμαι φωνές, τσακωμούς... Κλάματα..

Μέσα σε ένα δάκρυ χωράει μόνο ένα όνειρο.Η οργή είναι ένα απλό παιχνιδάκι του μυαλού.Σβήνω την οργή μου με ένα δάκρυ ονείρου.Είναι αρκετό για να ζω.

Λιζέτα Καλημέρη